Ογδόντα χρόνια μετά την πρώτη Εβδομάδα Μόδας, η μόδα είναι πιο “γρήγορη” από ποτέ
Τα τελευταία χρόνια, οι περισσότεροι σχεδιαστές που συμμετέχουν στα ντεφιλέ για τις εβδομάδες μόδας ανά τον κόσμο, αναγκάστηκαν να ρίξουν περισσότερους πόρους στις επιδείξεις και το θέαμα για να τραβήξουν την προσοχή. Όμως τα fashion weeks δεν αποτελούν μόνο ψυχαγωγικό θέαμα.
Σκοπός αυτών των θεσμών είναι να αναδείξουν τις νέες τάσεις. Ή, μάλλον, να καλλιεργήσουν τεχνητά τις τάσεις και να δηλώσουν με τον τρόπο τους ότι τα ρούχα της προηγούμενης σεζόν είναι ξεπερασμένα. Αυτή η φιλοσοφία διαχέεται σε ολόκληρη τη βιομηχανία, δίνοντας τη δυνατότητα στα fast-fashion brands να παράγουν νέα προϊόντα με αυξανόμενη ταχύτητα, φτάνοντας ακόμη και τα 150 δισεκατομμύρια ενδύματα ετησίως.
Συνήθως πρόκειται για χαμηλότερης ποιότητας προϊόντα που δεν έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής, με αποτέλεσμα οι καταναλωτές να τα φορούν λίγες φορές και σύντομα να καταλήγουν σε χωματερές. Ο αντίκτυπος της βιομηχανίας του fast fashion στο περιβάλλον είναι τεράστιος. Σύμφωνα με έκθεση των Ηνωμένων Εθνών του 2019, η μαζική παραγωγή του κλάδου εκπέμπει περισσότερα αέρια του θερμοκηπίου από ό,τι όλες οι διεθνείς πτήσεις και η ναυτιλία μαζί.
Αλλά και τα ίδια τα shows επιβαρύνουν τον πλανήτη. Πολλοί ακτιβιστές έχουν επισημάνει ότι οι διεθνείς εβδομάδες μόδας επιταχύνουν την κλιματική αλλαγή και δημιουργούν μεγάλη ρύπανση. Σύμφωνα με την έκθεση “Zero To Market” της εταιρείας τεχνολογίας μόδας Orde, οι ίδιες οι επιδείξεις δημιουργούν τεράστιες ποσότητες αποβλήτων. Αλλά και οι πτήσεις των παρευρισκόμενων στις επιδείξεις σε όλο τον κόσμο δημιουργούν εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα – αρκετές για να τροφοδοτήσουν 42.000 σπίτια για ένα χρόνο.
Φυσικά, για να δημιουργηθεί μια πιο βιώσιμη βιομηχανία μόδας, πρέπει να επανεξεταστεί όχι μόνο η υλικοτεχνική υποδομή της εβδομάδας μόδας, αλλά και τον σκοπό της συνολικά. Θα μπορούσε άραγε να υπάρξει μια εβδομάδα μόδας που θα παραμένει καλλιτεχνική και εμπνευσμένη, αλλά δεν θα αφορά αποκλειστικά τη μετάβαση στο επόμενο νέο ρούχο;
Η μόδα έχει τη δική της ιστορία
Στα τέλη της δεκαετίας του 1800, οι σχεδιαστές και τα εμπορικά καταστήματα άρχισαν να οργανώνουν επιδείξεις μόδας για να παρουσιάσουν στους ευκατάστατους καταναλωτές τα επερχόμενα σχέδιά τους. Πάνω από έναν αιώνα μετά, το 1943, εν μέσω του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η αμερικανική βιομηχανία μόδας αποφάσισε να δημιουργήσει την πρώτη επίσημη εβδομάδα μόδας για να υποστηρίξει τους Αμερικανούς σχεδιαστές και να διευκολύνει τον Τύπο της εποχής να δει όλες τις συλλογές τους ταυτόχρονα.
Δεν ήταν τόσο ξεκάθαρο τότε, αλλά αυτή ήταν η αρχή του σύγχρονου βιομηχανικού συμπλέγματος μόδας όπως το ξέρουμε σήμερα. Αυτή η πρώτη εβδομάδα μόδας εξελίχθηκε τελικά σε μια υπόθεση έξι μηνών, καθώς το Παρίσι, το Λονδίνο και το Μιλάνο διοργάνωσαν στην συνέχεια παρόμοιες εκδηλώσεις. Ξαφνικά, οι σχεδιαστές αναμενόταν να δημιουργούν τουλάχιστον δύο συλλογές το χρόνο και κάθε μία έπρεπε να είναι εντυπωσιακή, μη αναμενόμενη και διαφορετική από τις προηγούμενες. Οι έμποροι παρακολουθούσαν αυτές τις επιδείξεις για να αποφασίσουν ποια σχέδια θα παραγγείλουν για τις μπουτίκ τους την επόμενη σεζόν.
Η fast fashion μπαίνει στο παιχνίδι
Η δεκαετία του 1980 αποτέλεσε ένα μοναδικό ορόσημο για τον κλάδο, αφού στα τέλη της έκανε την εμφάνισή της η Zara εισάγοντας τον όρο “fast-fashion”. Η ισπανική εταιρεία είχε αναπτύξει την τεχνολογία για να δημιουργεί γρήγορα και φθηνά ρούχα με προσανατολισμό προς τη μόδα. Για να αποφασίσουν ποια κομμάτια θα κατασκευάσουν, οι σχεδιαστές γρήγορης μόδας έδιναν μεγάλη προσοχή στο τι συνέβαινε στις πασαρέλες, λαμβάνοντας υπόψη τα σχέδια και τα χρώματα για να ενημερώσουν τις νέες τους συλλογές.
Η εβδομάδα μόδας έθεσε τα θεμέλια για την άνοδο της fast-fashion με πολλούς τρόπους με αποτέλεσμα σήμερα να είναι κυρίαρχη. Όλοι ανταγωνίζονται πλέον σε αυτόν τον χώρο. Από την Target μέχρι την Walmart, την Forever21 και, φυσικά, την Shein. Και προκειμένου να κρατήσουν τους καταναλωτές, αυτές οι μάρκες πρέπει να επινοούν συνεχώς νέες τάσεις, οι οποίες αντλούν την έμπνευσή τους από τα ντεφιλέ.
Μπορεί να μπει φρένο;
Πηγαίνοντας πίσω στο 1943, όταν πραγματοποιήθηκε και επισήμως η πρώτη εβδομάδα μόδας, οι καταναλωτές αγόραζαν ένα ελάχιστο μέρος των ενδυμάτων που αγοράζουν σήμερα.
Πριν από τη στροφή στη γρήγορη μόδα, οι καταναλωτές περίμεναν ότι τα ρούχα τους θα ήταν “μακράς διαρκείας”. Αυτό δεν σήμαινε μόνο ότι θα ήταν ανθεκτικά, αλλά και ότι δεν θα έφευγαν γρήγορα από τη μόδα. Θα μπορούσαμε ποτέ να επιστρέψουμε σε έναν κόσμο όπου η ποιότητα αποτελεί προτεραιότητα και τα brands δημιουργούν διαχρονικά και ανθεκτικά ρούχα;
Διαβάστε ακόμα: Η ασταμάτητη επιτάχυνση της fast fashion
Το ερώτημα αυτό επαναφέρει το ζήτημα των τάσεων. Είναι δυνατόν να υπάρξει μια βιομηχανία μόδας που δεν έχει ως προϋπόθεση να κάνει τα ρούχα που έχουμε στην ντουλάπα μας να φαίνονται ξεπερασμένα; Τα social media έχουν την απάντηση και, ευτυχώς, είναι θετική.
Ρίχνοντας κανείς μια ματιά στους style influencers στο Instagram και το TikTok, θα διαπιστώσει ότι προσφέρουν μια πληθώρα διαφορετικών εμφανίσεων, από το κλασικό chic μέχρι το φουτουριστικό στυλ Y2K. Τι θα γινόταν αν ζούσαμε σε έναν κόσμο όπου όλοι αγοράζαμε ρούχα υψηλής ποιότητας που αγαπούσαμε, σε στυλ που μας επιτρέπει να εκφράσουμε αυτό που είμαστε, και απλά τα κρατούσαμε για χρόνια;
Με πληροφορίες από Fast Company
Photo: Unsplash
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
