Ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος αποτελεί μία ήρεμη δύναμη της ελληνικής επιχειρηματικότητας. Χωρίς να προκαλεί, και δίχως να του αρέσει να συγκεντρώνει πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας, καταφέρνει με μεθοδικές κινήσεις να ανεβαίνει ένα σκαλοπάτι τη φορά, θέτοντας συνεχώς καινούργιο ορισμό στη λέξη κορυφή.
Σκαλοπάτια σαν κι αυτά που ανέβαινε μικρός στα στενά του Λυκαβηττού, των Εξαρχείων και της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, περιοχές στις οποίες μεγάλωσε. Γεννημένος το 1957, από νωρίς ήρθε σε επαφή με τον κόσμο της επιχειρηματικότητας, αφού ο μπαμπάς του είχε γαλακτοπωλείο κοντά στη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Το όνομά της επιχείρησης ήταν Recor A.E., και πρώτος την είχε ξεκινήσει ο παππούς του.
Σε ένα τραγικό παιχνίδι της μοίρας, ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος «χάνει» τον πατέρα του 1973 και σε ηλικία μόλις 16 ετών αναγκάζεται να αναλάβει σημαντικές ευθύνες. Ο ίδιος δε το βάζει κάτω και δύο χρόνια μετά καταφέρνει να εισαχθεί στην ΑΣΟΕΕ. Μάλιστα, προκειμένου να ολοκληρώσει τις σπουδές του εργάστηκε ταυτόχρονα σε πολλές δουλειές, ούτως ώστε να εξασφαλίσει τα αναγκαία χρήματα.
Από υπάλληλος, διευθυντής!
Έχοντας πλέον το πτυχίο στα χέρια του, το 1981 ξεκινάει να εργάζεται σε μία εταιρεία ζαχαρωδών προϊόντων και παγωτών, την ALIGEL. Αυτή είναι η πρώτη και πολύτιμη επαφή του με τον χώρο των τροφίμων, ενώ το 1986 αναλαμβάνει διευθύνων σύμβουλος στην εταιρεία παραγωγής και εμπορίας πραλίνας φουντουκιού ΙΝΤΕRIA, η οποία διαθέτει και έντονη εξαγωγική δραστηριότητα.
Ανήσυχο πνεύμα, αποφασίζει να εκμεταλλευτεί ένα «παράθυρο ευκαιρίας» που ανοίγεται από την κατάργηση του μονοπωλίου του ελληνικού δημοσίου στα σπίρτα. Έτσι, ξεκινάει τις εισαγωγές σπίρτων τα οποία είχαν ως χαρακτηριστικό τους την εύκολη χρήση και το γεγονός ότι άναβαν πολύ εύκολα.
Σύντομα γίνονται ανάρπαστα, καθώς κυριολεκτικά μπορούσες να τα ανάψεις σε οποιαδήποτε επιφάνεια. Το κακό ήταν ότι η ευκολία αυτή τα είχε μετατρέψει σε παιχνίδι στα χέρια των παιδιών με αποτέλεσμα να απαγορευτούν τελικά, ενάμιση χρόνο μετά την εισαγωγή τους, για λόγους ασφαλείας. Παρά την σύντομη διάρκειά της, η συγκεκριμένη επιχειρηματική κίνηση εξασφάλισε στον Σπύρο Θεοδωρόπουλο ένα σημαντικό κεφάλαιο το οποίο έμελλε να αποδειχτεί πολύτιμο.
Αγοράζοντας την Chipita
Κάπως έτσι, με τα χρήματα που κέρδισε από την εισαγωγή σπίρτων κι ένα μικρό δάνειο που εξασφάλισε, το 1989 προχωρά στην αγορά του υπόλοιπου 50% της Chipita, της οποίας κατείχε ήδη το 50%. Επρόκειτο για μια μικρή βιοτεχνία στο Μοσχάτο που έφτιαχνε γαριδάκια. Είχε μόλις 45 εργαζόμενους και στεγαζόταν στον δεύτερο όροφο μιας πολυκατοικίας στο Μοσχάτο. Με τις σημερινές αναλογίες, έκανε 400 χιλ. ευρώ τζίρο.
Ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος όμως ήταν από τότε ανήσυχο πνεύμα που αναζητούσε διαρκώς τρόπους να κάνει το επόμενο βήμα. Έτσι στο μυαλό του γεννιέται η ιδέα να συσκευάσει κρουασάν και να προχωρήσει τόσο στην πώλησή τους στην εγχώρια αγορά, όσο και στην εξαγωγή τους. Για να προχωρήσει σε αυτήν την κίνηση αναζητά κεφάλαια. Προτείνει την ιδέα του σε 13 επιχειρηματίες οι οποίοι αρνούνται να επενδύσουν.
Τελικά η 14 φορά είναι και η τυχερή, καθώς το Eurohellenic fund (Olayan, De Benedetti, Alpha Finance και ΤΙΤΑΝ) εμπιστεύθηκε την Chipita η οποία βρίσκει τα κεφάλαια που αναζητούσε και ξεκινά να εξάγει ατομικά κρουασάν, mini κρουασάν και bake rolls στην ευρωπαϊκή αγορά κατακτώντας έτσι την πρώτη θέση στις εξαγωγές. Μάλιστα, προχωρά και σε συνεργασία με την Pepsico η οποία ήταν δικτυωμένη σε περισσότερες από 25 χώρες στην Ευρώπη και στην Αφρική.
Πώς φτάσαμε στη VIVARTIA
Tα επόμενα χρόνια η εταιρεία γνωρίζει μεγάλη ανάπτυξη και το 1994 η εταιρεία στο Ελληνικό Χρηματιστήριο. Ανέπτυξε πολλά νέα προϊόντα και έγινε εξαιρετικά εξωστρεφής με εξαγωγές σε πολλές χώρες. Η εξάπλωση των μονάδων παραγωγής παγκοσμίως μετέτρεψε την Chipita σε μία πολύ σημαντική πολυεθνική εταιρεία με εργοστάσια σε Βουλγαρία, Ρουμανία, Πολωνία, Ρωσία, Σλοβακία και με στρατηγικές συνεργασίες σε Σαουδική Αραβία, Τουρκία, Μεξικό, Μαλαισία και Ινδία.
Τελικά το 2006 η Chipita συγχωνεύεται με τη «ΔΕΛΤΑ», την «GOODY’S» και τον «Μπάρμπα Στάθη» δημιουργώντας τη Vivartia. Μάλιστα, ο ίδιος διατέλεσε διευθύνων σύμβουλος της Vivartia ABEE από την 1η Σεπτεμβρίου του 2006 έως τις 15 Απριλίου του 2010.
Τότε λαμβάνει την απόφαση να προχωρήσει σε μία σημαντική κίνηση καθώς, σε συνεργασία με τον σαουδαραβικό όµιλο Olayan επαναγόρασε την Chipita από τον όµιλο της Vivartia καταβάλλοντας 400 εκατ. ευρώ και αναλαμβάνοντας χρέη 327 εκατ. ευρώ.
Οι εξαγορές και το deal των 2 δισ. δολαρίων
Το φθινόπωρο του 2014 γνωστοποιεί ότι επιθυμεί να εξαγοράσει την «Νίκας» με την διαδικασία να ολοκληρώνεται το 2017.
Το 2021 η Chipita πραγματοποίησε μία συμφωνία σταθμό για την Ελληνική αγορά των τροφίμων και εξαγοράστηκε από τον διεθνή κολοσσό MONDELEZ, συμφωνία που λέγεται ότι έκλεισε έναντι 2 δισ. δολαρίων. Στα μέσα του 2023, το 60% της σοκολατοβιομηχανίας ΙΟΝ πέρασε στα χέρια του Έλληνα επιχειρηματία, ο οποίος ετοιμάζει πλέον τα επόμενα σχέδιά του που περιλαμβάνουν επενδύσεις 120 εκατ. ευρώ, είσοδο στο Χρηματιστήριο και την δημιουργία μίας ελληνικής πολυεθνικής στα πρότυπα της Chipita.
Η αγάπη του για τον Παναθηναϊκό
Μεγαλωμένος στα στενά της Αλεξάνδρας, ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος δε θα μπορούσε να υποστηρίζει άλλη ομάδα από τον Παναθηναϊκό. Μάλιστα, η αγάπη του δεν περιορίστηκε στην φίλαθλη ιδιότητά του αλλά λίγο έλειψε να τον οδηγήσει κι ένα βήμα παραπέρα. Συγκεκριμένα, το 2017 ενδιαφέρθηκε να ασχοληθεί με τα κοινά της «πράσινης» ΠΑΕ, αναζητώντας λύση στο διοικητικό αδιέξοδο της εποχής, με τον Ιωάννη Αλαφούζο την περίοδο εκείνη να ενδιαφέρεται να αποχωρήσει.
Τελικά, έκανε πίσω, αφού, παρά την παράκληση που είχε κάνει να κρατηθούν χαμηλοί τόνοι στην προσπάθεια, είχαν δημιουργηθεί προσδοκίες μεγαλύτερες από εκείνες που ο ίδιος επιθυμούσε. Παρά τη μη ευτυχή κατάληξη του εγχειρήματός αυτού, οι εταιρείες του διατηρούν επί σειρά ετών χορηγική σχέση με την ΠΑΕ Παναθηναϊκός.
Είναι Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του ΣΕΒ. Κατά το παρελθόν έχει διατελέσει Πρόεδρος της Ένωσης Εισηγμένων Εταιρειών, Αντιπρόεδρος της ΕΧΑΕ, μέλος του ΔΣ της Εθνικής Τράπεζας καθώς και μέλος του Δ.Σ της ΔΕΗ.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
