«Η μεγαλύτερη απειλή για την ανθρωπότητα δεν είναι το μίσος, αλλά η αδιαφορία» – Ελί Βιζέλ, συγγραφέας, επιζών του Ολοκαυτώματος και Νομπελίστας Ειρήνης. Η ανισότητα δεν είναι πια απλώς αριθμός αλλά αίσθηση καθημερινή. Η συζήτηση γύρω από την επιρροή του πλούτου στην ανθρώπινη εμπειρία φεύγει από τα χρηματοοικονομικά και εισβάλει πανηγυρικά στο υπαρξιακό πεδίο. Ο πλούσιος δεν βλέπει τον φτωχό! Όχι, απαραίτητα από αδιαφορία, αλλά σίγουρα από βιολογική αδυναμία. Όσο κι αν αυτό μοιάζει με υπερβολή ή κοινωνιολογική πρόκληση, η επιστήμη φαίνεται να το επιβεβαιώνει. Η οικονομική ισχύς δεν περιορίζει απλώς την ανάγκη για τον άλλο, αλλά αλλοιώνει σταδιακά και την ικανότητα να τον αναγνωρίσει. Μπροστά σε αυτήν την πραγματικότητα, δεν έχουμε μόνο ένα κοινωνικό φαινόμενο προς κατανόηση, αλλά μία ανατροπή της ίδιας της έννοιας της ενσυναίσθησης σε εποχή που το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει περισσότερο πλούτο από το 95% της ανθρωπότητας. Συγκεκριμένα, περίπου 2.781 δισεκατομμυριούχοι ελέγχουν συνολικά πάνω
Για να έχετε πρόσβαση στο περιεχόμενο αυτής της σελίδας πρέπει να είστε μέλος.
Συνδεθείτε παρακάτω
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
