Παρά τις πολλαπλές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις στην Ελλάδα διατηρούν σε σημαντικό βαθμό την πρόθεσή τους να επενδύσουν την επόμενη τριετία. Το επενδυτικό ενδιαφέρον εμφανίζεται ενεργό σε όλες τις γεωγραφικές περιοχές της χώρας, αν και τα κίνητρα ποικίλλουν σημαντικά.
Στην Αθήνα, για παράδειγμα, το 59% των ΜμΕ σχεδιάζει να προχωρήσει σε επενδύσεις, με σημαντικότερο λόγο την ανάγκη ανταπόκρισης στην αυξημένη ζήτηση (35%). Παρόμοιο είναι το ποσοστό και στη Θεσσαλονίκη, όπου το 57% των επιχειρήσεων προγραμματίζει επενδυτικές κινήσεις, εστιάζοντας κυρίως στην απόκτηση νέου εξοπλισμού (51%), ενώ η ανταγωνιστικότητα και η ζήτηση έπονται (περίπου 25% έκαστο). Στην περιφέρεια, αν και το ποσοστό των επιχειρήσεων με επενδυτικά σχέδια φτάνει επίσης το 57%, είναι αισθητά χαμηλότερο από το 67% της προηγούμενης τριετίας. Σε αυτή την περίπτωση, το κύριο κίνητρο εντοπίζεται στην ενίσχυση της ανταγωνιστικής θέσης, σύμφωνα με το 40% των επιχειρήσεων, ενώ μόλις το 25% στρέφεται στην ανανέωση εξοπλισμού ή στην εξυπηρέτηση της ζήτησης. Τα παραπάνω προκύπτουν από πρόσφατη ανάλυση της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, η οποία εξετάζει τη στρατηγική κατεύθυνση των ΜμΕ στο πρώτο εξάμηνο του 2025.
Στην παρούσα συγκυρία, το ενδιαφέρον για επενδύσεις δεν είναι ομοιόμορφο ούτε ως προς τους κλάδους. Στη βιομηχανία, που παραδοσιακά διατηρεί υψηλό βαθμό επενδυτικής κινητικότητας, το 61% των επιχειρήσεων δηλώνει πρόθεση να επενδύσει τα επόμενα τρία χρόνια, παρουσιάζοντας μικρή υποχώρηση από το 69% της προηγούμενης περιόδου. Πρωταρχικός στόχος για τις περισσότερες αποτελεί η απόκτηση εξοπλισμού, όπως δηλώνει το 43% όσων σκοπεύουν να επενδύσουν. Στον τομέα του εμπορίου, το ποσοστό των επιχειρήσεων με επενδυτικά σχέδια φτάνει το 59%, με το 37% να επικεντρώνεται στην ανάγκη ενίσχυσης της δυναμικότητας απέναντι στην αυξανόμενη ζήτηση. Αντίθετα, στον τομέα των υπηρεσιών, το 57% των ΜμΕ σκοπεύει να επενδύσει, με την πλειονότητα (37%) να δίνει έμφαση στην απόκτηση νέου εξοπλισμού. Πιο συγκρατημένος εμφανίζεται ο κατασκευαστικός κλάδος, όπου μόλις το 44% δηλώνει πρόθεση για επενδύσεις, ποσοστό μειωμένο σε σχέση με το 49% της προηγούμενης τριετίας. Εκεί, τα κίνητρα κατανέμονται σχεδόν ισομερώς: 37% για ανταγωνιστικότητα, 31% για εξοπλισμό και 26% για ζήτηση.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι οι εταιρικές μορφές επιχειρήσεων, όπως οι ανώνυμες, οι ομόρρυθμες, οι ετερόρρυθμες και οι ΕΠΕ, αν και λιγότερες σε αριθμό, παράγουν το μεγαλύτερο μέρος του συνολικού κύκλου εργασιών των ΜμΕ, περίπου το 60%. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την αριθμητική υπεροχή των ατομικών επιχειρήσεων, οι οποίες αποτελούν περίπου τα τέσσερα πέμπτα του συνόλου. Μάλιστα, η αναλογία αυτή απέχει αισθητά από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, όπου οι ατομικές επιχειρήσεις καταλαμβάνουν περίπου το ήμισυ του εταιρικού τομέα.
Σύμφωνα με τα ευρήματα της πρόσφατης μελέτης της Εθνικής Τράπεζας, ο συνολικός αριθμός των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στη χώρα ανέρχεται σε περίπου 890.000, με συνολική ετήσια συνεισφορά στην οικονομία που αγγίζει τα 145 δισ. ευρώ. Η πλειοψηφία αυτών των επιχειρήσεων φαίνεται να διατηρεί ενεργό ενδιαφέρον για επενδύσεις μέχρι το 2028, με το 52% να δηλώνει έτοιμο να προβεί σε τέτοιες κινήσεις. Το υψηλότερο ποσοστό επενδυτικού προσανατολισμού καταγράφεται στις μεσαίες επιχειρήσεις (65%), αν και το ποσοστό αυτό είναι μειωμένο συγκριτικά με το 74% της προηγούμενης τριετίας. Από αυτές, περίπου το ένα τρίτο στοχεύει στην ανανέωση εξοπλισμού και άλλο ένα τρίτο στην ενίσχυση της παραγωγικής δυναμικότητας λόγω ζήτησης. Ένα 26% επενδύει με γνώμονα τη διατήρηση της ανταγωνιστικότητας.
Στις μικρές επιχειρήσεις, το 58% προγραμματίζει επενδύσεις, ποσοστό ελαφρώς αυξημένο σε σχέση με το 55% του προηγούμενου εξαμήνου. Εκεί, βασικό κίνητρο αποτελεί η ανάγκη κάλυψης της αυξημένης ζήτησης (35%), ενώ ακολουθούν η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας (31%) και η αγορά νέου εξοπλισμού (28%). Στο επίπεδο των πολύ μικρών επιχειρήσεων, το αντίστοιχο ποσοστό φτάνει το 48%, παρουσιάζοντας επίσης μικρή άνοδο σε σχέση με την προηγούμενη τριετία (44%). Στη συγκεκριμένη κατηγορία, η ανάγκη τεχνολογικής αναβάθμισης και εξοπλισμού αποτελεί το βασικότερο κίνητρο (38%), ενώ οι υπόλοιπες επιχειρήσεις κινούνται είτε λόγω ανταγωνιστικών πιέσεων (32%) είτε για να ανταπεξέλθουν στην αυξημένη ζήτηση (21%).
Η γενική εικόνα που διαμορφώνεται δείχνει ότι, παρά τις πιέσεις από το ευρύτερο θεσμικό και οικονομικό περιβάλλον, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν έχουν παραιτηθεί από τη στρατηγική ανάπτυξης και εκσυγχρονισμού τους. Αντιθέτως, εξακολουθούν να αναζητούν τρόπους να εξελιχθούν, επενδύοντας σε τομείς που θεωρούν κρίσιμους για την ανταγωνιστική τους επιβίωση.
Οι οργανώσεις που τις εκπροσωπούν επανειλημμένα καλούν την Πολιτεία να αναμορφώσει το θεσμικό πλαίσιο προς όφελός τους, ώστε να μετατοπιστεί η επιχειρηματική ενέργεια από την προσπάθεια επιβίωσης, στον παραγωγικό μετασχηματισμό.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
