Η ελληνική ναυτιλία διατηρεί αδιάλειπτα τη στρατηγική της θέση στον παγκόσμιο οικονομικό χάρτη, αποτελώντας όχι μόνο αριθμητικά, αλλά και λειτουργικά, έναν από τους βασικότερους πυλώνες της διεθνούς εφοδιαστικής αλυσίδας.
Ο ελληνόκτητος στόλος αριθμεί περίπου 5.700 πλοία, τα οποία αντιστοιχούν περίπου στο 20% της παγκόσμιας χωρητικότητας και στο 60% της συνολικής δυναμικότητας πλοίων που είναι νηολογημένα σε κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πρόκειται για μια θέση που δεν προκύπτει απλώς από ιστορική παράδοση, αλλά επιβεβαιώνεται καθημερινά από τη συμβολή του κλάδου στη σταθερότητα της μεταφοράς ενέργειας, αγροδιατροφικών προϊόντων και πρώτων υλών που διακινούνται σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η ετήσια έκθεση της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών για το 2024-2025, με την πρόεδρο Μελίνα Τραυλού να σκιαγραφεί τις βασικές συντεταγμένες του κλάδου, αναδεικνύει το βάθος και την πολυπλοκότητα των προκλήσεων που αντιμετωπίζει σήμερα η ναυτιλία. Η διαρκής ένταση σε γεωπολιτικό επίπεδο, από τις εξελίξεις στην Ερυθρά Θάλασσα έως τις αναταράξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, συνδυάζεται με τις πιεστικές απαιτήσεις της περιβαλλοντικής νομοθεσίας και τις κεφαλαιακές ανάγκες που συνεπάγεται η ενεργειακή μετάβαση. Το αποτέλεσμα είναι ένα ρευστό και υψηλών απαιτήσεων διεθνές τοπίο, στο οποίο οι Έλληνες πλοιοκτήτες συνεχίζουν να κινούνται με στρατηγική συνέπεια, επενδύοντας σε πλοία νέας γενιάς, τεχνολογικά εξελιγμένα και συμβατά με τα πρότυπα ενεργειακής αποδοτικότητας και περιβαλλοντικής συμμόρφωσης.
Η εξωστρέφεια της ελληνικής ναυτιλιακής κοινότητας αποτυπώθηκε φέτος και σε πολιτικό επίπεδο. Η παρέμβαση της ΕΕΕ στα Ηνωμένα Έθνη, κατά τη διάρκεια της ελληνικής προεδρίας στο Συμβούλιο Ασφαλείας, είχε έντονα συμβολικό και πρακτικό χαρακτήρα. Η κεντρική θέση που διατύπωσε για την ανάγκη διαφύλαξης της ελευθερίας της ναυσιπλοΐας ως καθολικού και παγκόσμιου δημόσιου αγαθού, έθεσε στο επίκεντρο τη σύνδεση της θαλάσσιας ασφάλειας με τη γεωπολιτική σταθερότητα και την επισιτιστική επάρκεια. Η ναυτιλία των Ελλήνων δεν παρουσιάστηκε απλώς ως εμπορικός βραχίονας, αλλά ως φορέας διεθνούς ευθύνης και πυλώνας ειρήνης.
Στο πεδίο της κλιματικής πολιτικής, η ελληνική ναυτιλία κινείται με σταθερότητα και ρεαλισμό. Η θέση της ΕΕΕ, όπως αυτή εκφράζεται και στις διεθνείς διαβουλεύσεις εντός του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (IMO), είναι σαφής, καθώς η πράσινη μετάβαση αποτελεί μονόδρομο, ωστόσο οι λύσεις που προτείνονται πρέπει να είναι τεχνικά εφαρμόσιμες και οικονομικά βιώσιμες, χωρίς να διασπούν τη συνοχή του παγκόσμιου χαρακτήρα της ναυτιλίας. Η συμφωνία που πρόσφατα επετεύχθη στο πλαίσιο του IMO προκαλεί εύλογο προβληματισμό από την ελληνική πλευρά, κυρίως ως προς τον ρεαλισμό των προβλεπόμενων μέτρων και την εξασφάλιση της καθολικής, παγκόσμιας εφαρμογής τους.
Ο στόλος της Ευρώπης, με αιχμή του δόρατος τον ελληνικό, δεν αποτελεί μόνο οικονομικό πλεονέκτημα, αλλά θεμέλιο της ευρωπαϊκής κυριαρχίας, της ενεργειακής ασφάλειας και της στρατηγικής ανεξαρτησίας της Ένωσης. Για τον λόγο αυτό, ζητείται από τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα να διαμορφώσουν ένα ρυθμιστικό περιβάλλον που να ενισχύει, και όχι να περιορίζει, τη διεθνή ανταγωνιστικότητα του κλάδου, φροντίζοντας ώστε οι στόχοι απανθρακοποίησης και οι στόχοι βιωσιμότητας να συμβαδίζουν και να μην τίθενται σε τεχνητή αντιπαράθεση.
Σε εγχώριο επίπεδο, η ελληνική ναυτιλία καλείται να διατηρήσει την πρωτοκαθεδρία της μέσα σε ένα παγκοσμίως απαιτητικό περιβάλλον. Η ενίσχυση της ελκυστικότητας της ελληνικής σημαίας, η ποιοτική αναβάθμιση της ναυτικής εκπαίδευσης και η διαρκής προσαρμογή του ανθρώπινου δυναμικού στις ψηφιακές και τεχνολογικές εξελίξεις, αποτελούν κρίσιμους άξονες για τη διατήρηση της ανταγωνιστικότητας. Ειδικά ως προς την εκπαίδευση, αναγνωρίζεται η ανάγκη να επανασυνδεθεί το ναυτικό επάγγελμα με τη νέα γενιά, μέσω κινήτρων και νέων προτύπων εκπαίδευσης, που συνδυάζουν τεχνογνωσία και επαγγελματική σταθερότητα.
Σημαντικό ρόλο διαδραματίζει και η κοινωνική συμβολή του κλάδου. Οι Έλληνες εφοπλιστές, μέσω των δράσεων της ΕΕΕ και των κοινωφελών τους ιδρυμάτων, συμμετέχουν ενεργά σε πρωτοβουλίες που ενισχύουν την κοινωνική συνοχή, από τη στήριξη υποδομών υγείας και εκπαίδευσης έως την ενίσχυση περιοχών που πλήττονται από φυσικές καταστροφές. Πρόκειται για έναν ανθρωπιστικό ρόλο που δεν περιορίζεται σε φιλανθρωπία, αλλά εντάσσεται σε μια ευρύτερη στρατηγική κοινωνικής ευθύνης, εθνικής παρουσίας και πολιτισμικής συνέχειας.
Η ελληνική ναυτιλία ενσωματώνει επιχειρηματική διορατικότητα, τεχνική υπεροχή και στρατηγική σκέψη, ενώ παραμένει βαθιά ριζωμένη σε μια πολιτισμική ταυτότητα που αντιλαμβάνεται τη θάλασσα όχι μόνο ως οικονομικό χώρο, αλλά ως ζωτικό πεδίο δράσης. Μέσα σε μια εποχή πολλαπλών μετατοπίσεων, η ελληνόκτητη ναυτιλία εξακολουθεί να χαράσσει πορεία, όχι μόνο λόγω όγκου στόλου, αλλά λόγω αξιών, συνέπειας και προσήλωσης σε έναν οικουμενικό ρόλο.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
