Ας φανταστούμε τις εικόνες, σαν σκηνές από υπερπαραγωγές! Μια κυρία με AirPods Pro διαπραγματεύεται όρους συγχώνευσης, ενώ κατεβαίνει από ελικόπτερο στις Άλπεις. Ένας σύμβουλος private equity γράφει reports από μια σουίτα στη Σιγκαπούρη με θέα στη Marina Bay…
… Όχι, δεν είναι σκηνές από διαφημίσεις ακριβών ουίσκι, αλλά τα νέα «γραφεία» για ένα -μικρό, είναι αλήθεια- ποσοστό ανθρώπων που δεν εργάζονται πια σε χώρο, αλλά σε πλαίσιο. Από τα coworking retreats στο Κόστα Ρίκα μέχρι τα business-first resorts στη Νότια Αφρική, ο τόπος εργασίας έχει γίνει ο νέος δείκτης status για μια κατηγορία ανθρώπων που μεταφράζουν την έννοια του remote σε κάτι εντελώς διαφορετικό από ό,τι φανταστήκαμε την εποχή της πανδημίας. Η πανδημία έκανε πραγματικότητα, κάτι που ούτε φανταζόμασταν στο παρελθόν, τη δουλειά από απόσταση. Σήμερα, τα πιο ακριβά γραφεία του κόσμου δεν βρίσκονται σε ουρανοξύστες με επουράνιες θέες, που οι υπόλοιποι άνθρωποι μοιάζουν απρόσωποι και μικροσκοπικοί. Είναι boutique βίλες με fiber internet στην Ίμπιζα, executive cabanas με signature cocktails στο Τιχουάνα και σαλέ με heated floors στο Zermatt! Η νέα γενιά υπερπολυτελών remote γραφείων δεν έχει να κάνει με αποδοτικότητα. Έχει να κάνει με συμβολισμό. Οι άνθρωποι που τα επιλέγουν δεν αποζητούν απομόνωση. Αντίθετα, λειτουργούν μέσα σε δίκτυα υψηλής επιρροής, επενδύουν σε εμπειρίες που συνδυάζουν εργασία, κατανάλωση και ταυτότητα. Πλατφόρμες όπως το Inspirato, το OneCowork ή το The Guild δεν πουλάνε χώρους εργασίας με πολλά τετραγωνικά μέτρα. Προσφέρουν αίσθηση. Και την κοστολογούν σαν εμπειρία απόλυτης πολυτελείας.
Σύμφωνα με την εταιρεία ανάλυσης αγορών Savills, η παγκόσμια αγορά ακινήτων, που προσφέρουν δυνατότητες τηλεργασίας σε περιβάλλον πολυτελείας ξεπέρασε τα 4,1 δισεκατομμύρια δολάρια μέσα στο 2024. Ο μέσος χρόνος παραμονής για στελέχη που επιλέγουν αυτού του τύπου τη διαμονή φτάνει τις 24 ημέρες, ενώ το ημερήσιο κόστος ξεπερνά τα 800 ευρώ. Η ζήτηση δεν περιορίζεται σε ιδιώτες. Μεγάλες εταιρείες, ανάμεσά τους η Salesforce, η LVMH και η Google, παρέχουν σε ανώτερα στελέχη επιδοτήσεις για να εργάζονται περιοδικά από επιλεγμένους πολυτελείς προορισμούς. Πρόκειται για πρακτική, που εντάσσεται πλέον σε ευρύτερη στρατηγική διατήρησης ταλέντου, ειδικά σε επίπεδο ηγετικών ρόλων. Σύμφωνα με έκθεση της Accenture, το 42% των στελεχών, που ανήκουν στο ανώτατο 5% του εισοδήματος, δηλώνει πως η δυνατότητα τηλεργασίας σε αισθητικά ευχάριστο και καλοσχεδιασμένο περιβάλλον επηρεάζει καθοριστικά την ικανοποίηση και την απόδοσή του και κατανοούμε απόλυτα τους λόγους.
Σε έναν κόσμο όπου όλα δημοσιοποιούνται, η εργασία από luxury spots παύει να είναι μόνο ιδιωτική υπόθεση. Γίνεται εργαλείο αυτοπαρουσίασης. Το Zoom με φόντο το θέρετρο χειμερινής πολυτέλειας Τσερμάτ, ως τέλεια αισθητική φόντου δεν είναι ανάγκη, αλλά εντυπωσιασμός και δήλωση αναμφισβήτης υπεροχής. Η οθόνη δεν κρύβει πλέον τον χώρο αλλά τον καδράρει και το σαλέ δεν σημαίνει διακοπές, αλλά corporate positioning, στρατηγική επίδειξης ανώτερης επαγγελματικής ταυτότητας . Το μπαλκόνι με φόντο ωκεανό δεν είναι διακοσμητικό στοιχείο, είναι το νέο business casual. Οι elite remote workers δεν επιλέγουν απλώς το που δουλεύουν, αλλά το ποια εικόνα αντιπροσωπεύει την επαγγελματική τους υπόσταση. Αυτό που είχε γράψει στο βιβλίο του Ο ευέλικτος άνθρωπος, από το 1998, ο ο κοινωνιολόγο Ρίτσαρντ Σένετ, πως η εργασία δεν είναι απλώς παραγωγή και μέσο βιοπορισμού αλλά κεντρικό στοιχείο της ταυτότητάς μας, επιβεβαιώνεται πιο πολύ απ ότι και όχι από την ίδια τη φύση της δουλειάς, αλλά από το πολυτελές περιβάλλον της.
Τα hotspots αλλάζουν. Δεν είναι πια μόνο η Silicon Valley στη Νέα Υόρκη, ή το Τσέλσι του Λονδίνου! Είναι η Μαγιόρκα, η Τανζανία, η Πάρος εκτός σεζόν. Η γεωγραφία της εξ αποστάσεως εργασίας συνδέεται πια με την αγορά του real estate, με νέες υποδομές πολυτελείας, με fast-track βίζες που επιτρέπουν σε high earners να δουλεύουν από όπου θέλουν. Χώρες όπως το Μεξικό, η Πορτογαλία και η Ινδονησία έχουν υιοθετήσει ευέλικτα καθεστώτα για remote εργαζομένους με υψηλό εισόδημα, ώστε να προσελκύσουν ένα νέο κύμα επενδυτικού τουρισμού, έναν τουρισμό χωρίς ρεπό. Η παγκοσμιοποίηση της εργασίας δεν εκφράζεται πια μόνο με όρους μόνο με όρους επαγγελματικής κινητικότητας, αλλά με αισθητικά κριτήρια όπως θέα, service, ψυχογεωγραφία. Το Airbnb αναφέρει ότι η αναζήτηση για κατοικίες με home office, κοντά σε παραλία, και με ταυτόχρονη πρόσβαση σε σπορ και σπα, αυξήθηκε κατά 67% μέσα στο 2024.
Το remote για τους περισσότερους είναι ελευθερία. Για κάποιους είναι επιλεγμένο στυλ ζωής, επιμελημένο με τρόπο που μοιάζει πιο πολύ με branding παρά με ανάγκη. Η νέα γενιά υπερπολυτελών γραφείων δεν μειώνει τις ανισότητες και ούτε καν μοιάζει να νοιάζει για αυτές. Αντίθετα, δημιουργεί μια ακόμη πιο έντονη διαχωριστική γραμμή, ανάμεσα σε όσους έχουν τη δυνατότητα να δουλεύουν σε υπέροχες συνθήκες και σε εκείνους, που δουλεύουν απλώς. Δημιουργείται μια κατηγορία επαγγελματιών που επιτελούν την εργασία τους μέσα σε περιβάλλοντα που αποτελούν προέκταση της δημόσιας εικόνας τους.
Μπορεί να πρόκειται για ένα lifestyle που δεν αφορά πολλούς. Αλλά επιδρά σε πολύ περισσότερους. Γιατί αλλάζει το πρότυπο του τι θεωρείται επαγγελματική επιτυχία. Και μετατρέπει το γραφείο από εργαλείο σε σύμβολο.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
