Η υπηρεσία παράδοσης έτοιμου φαγητού έχει εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια σε έναν από τους πολύ δυναμικούς και αναπτυσσόμενους τομείς της ψηφιακής οικονομίας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Καθώς η τεχνολογία ενσωματώνεται όλο και πιο πολύ στην καθημερινότητα των ανθρώπων, η ευκολία που προσφέρει η δυνατότητα παραγγελίας φαγητού μέσα από το κινητό τηλέφωνο έχει οδηγήσει σε σταθερή και συνεχή αύξηση της χρήσης των σχετικών πλατφορμών. Η αστικοποίηση, οι έντονοι ρυθμοί ζωής και η γενικευμένη εξοικείωση των πολιτών με ψηφιακές υπηρεσίες διαμορφώνουν ένα περιβάλλον στο οποίο το online delivery παύει να είναι μια εναλλακτική λύση και μετατρέπεται σε βασικό στοιχείο της καθημερινής ρουτίνας. Το φαινόμενο αυτό παρατηρείται κυρίως στις ηλικίες 25 έως 44 ετών, οι οποίες καταγράφουν τη μεγαλύτερη συμμετοχή σε ψηφιακές παραγγελίες φαγητού, ενώ οι μεγάλες πόλεις συγκεντρώνουν τον μεγαλύτερο όγκο δραστηριότητας, καθώς εκεί οι συνθήκες ζωής είναι ακόμη πιο πιεστικές.
Η ευρωπαϊκή αγορά του food delivery παρουσιάζει εντυπωσιακή ανάπτυξη και όλα τα διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν πως η πορεία αυτή θα συνεχιστεί με αμείωτο ρυθμό τα επόμενα χρόνια. Παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι σχετικές πλατφόρμες, όπως οι αυστηρότερες ρυθμίσεις για τα εργασιακά δικαιώματα των διανομέων, η ανάγκη για οικολογικότερες πρακτικές και ο έντονος ανταγωνισμός, η ζήτηση παραμένει ισχυρή. Ο σύγχρονος καταναλωτής δίνει έμφαση στην ταχύτητα, τη λειτουργικότητα, την άμεση διαθεσιμότητα και την ποικιλία επιλογών. Πολύ συχνά, το delivery κερδίζει σε προτίμηση ακόμη και όταν υπάρχουν οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για μαγείρεμα στο σπίτι.
Η εικόνα αυτή αποτυπώνεται και στα επίσημα ποσοτικά δεδομένα. Η αξία της ευρωπαϊκής αγοράς online food delivery – εφόσον περιλαμβάνει όχι μόνο παραγγελίες από εστιατόρια, αλλά και την online διανομή προϊόντων παντοπωλείου – εκτιμήθηκε το 2024 στα 376 δισεκατομμύρια δολάρια. Ο μέσος ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης αναμένεται να κινηθεί στο 9,1%, οδηγώντας την αγορά σε προβλεπόμενη αξία 824 δισεκατομμυρίων έως το 2033. Εάν, ωστόσο, περιορίσουμε τον υπολογισμό αποκλειστικά στις παραγγελίες έτοιμου φαγητού από εστιατόρια μέσω ψηφιακών πλατφορμών, τότε η αγορά εκτιμάται σε 31,24 δισεκατομμύρια δολάρια το 2024, με αναμενόμενο διπλασιασμό στα 70 δισεκατομμύρια μέχρι το 2033. Παρά τις διαφορές στην κλίμακα, η ψηφιακή παραγγελία φαγητού παγιώνεται ως κρίσιμος τομέας της καθημερινής κατανάλωσης και ως ένδειξη βαθύτερων κοινωνικών και οικονομικών μετατοπίσεων.
Στην ελληνική πραγματικότητα, η εξάπλωση των υπηρεσιών παράδοσης φαγητού είναι εξίσου έντονη και αυξάνεται διαρκώς. Η πλατφόρμα e-food έχει καταφέρει να κυριαρχήσει στην εγχώρια αγορά, καλύπτοντας μεγάλο φάσμα γεωγραφικών περιοχών και συνεργαζόμενη με χιλιάδες επιχειρήσεις εστίασης. Παράλληλα, η αγορά δείχνει σημάδια ωρίμανσης, καθώς πληθαίνουν οι επιλογές για τον καταναλωτή, η ποιότητα των προσφερόμενων υπηρεσιών βελτιώνεται, και όλο και περισσότερες επιχειρήσεις προσαρμόζουν το μοντέλο λειτουργίας τους ώστε να εντάξουν την online διανομή στα βασικά τους κανάλια. Οι παραγγελίες φαγητού μέσω εφαρμογών έχουν μετατραπεί σε καθημερινή πρακτική, κυρίως στις νεότερες ηλικιακές ομάδες και στον πληθυσμό των πόλεων, ο οποίος υπόκειται σε εντονότερους ρυθμούς ζωής.
Η διαρκής ανάπτυξη του φαινομένου, όμως, δεν εξηγείται αποκλειστικά από την τεχνολογική πρόοδο ή την αύξηση της χρήσης των κινητών συσκευών. Πολύ πιο ουσιαστικός είναι ο ρόλος που παίζει το ίδιο το κοινωνικό και εργασιακό πλαίσιο στο οποίο ζούμε. Οι απαιτήσεις της καθημερινότητας, οι πολλές ώρες εργασίας, τα ασταθή ωράρια και η διαρκής κόπωση οδηγούν όλο και περισσότερους ανθρώπους να αποζητούν λύσεις που μειώνουν τον φόρτο και τους εξοικονομούν χρόνο. Σε πολλές περιπτώσεις, η παραγγελία φαγητού δεν αποτελεί επιλογή ευκολίας, αλλά αναγκαιότητα.
Η Ελλάδα αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της πραγματικότητας. Οι εργαζόμενοι στη χώρα καταγράφουν ένα από τα υψηλότερα εβδομαδιαία ωράρια στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με τον μέσο όρο να αγγίζει ή και να ξεπερνά τις 40 ώρες την εβδομάδα. Σε επαγγέλματα με αυξημένη ευθύνη ή σε ελεύθερους επαγγελματίες, αυτό το όριο ανεβαίνει ακόμη περισσότερο. Αντίθετα, σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ολλανδία, η Δανία ή η Γερμανία, ο μέσος εργαζόμενος δουλεύει κατά μέσο όρο 32 με 34 ώρες εβδομαδιαίως. Αυτή η διαφορά στον διαθέσιμο χρόνο έχει άμεσο αντίκτυπο στις καθημερινές συνήθειες. Όσο λιγότερος είναι ο χρόνος για ξεκούραση και οργάνωση του νοικοκυριού, τόσο πιθανότερο είναι κάποιος να στραφεί σε υπηρεσίες που του προσφέρουν έτοιμες λύσεις χωρίς κόπο.
Για τον μέσο εργαζόμενο στην Ελλάδα, η ιδέα του να γυρίσει σπίτι μετά από μια απαιτητική ημέρα και να ξεκινήσει να μαγειρεύει φαντάζει συχνά ανέφικτη. Όταν προστίθενται και άλλες ευθύνες, όπως η φροντίδα παιδιών ή ηλικιωμένων, η επιλογή της παραγγελίας φαγητού μετατρέπεται σχεδόν σε μονόδρομο. Ακόμη και αν υπάρχει η επιθυμία για σπιτικό φαγητό, απουσιάζει ο χρόνος και η ενέργεια, για να γίνει πράξη. Ένα έτοιμο γεύμα, που φτάνει στην πόρτα του σπιτιού μέσα σε λίγα λεπτά, λύνει άμεσα ένα πρόβλημα που διαφορετικά θα απαιτούσε συντονισμό, κόπο και πρόσθετο άγχος. Το food delivery, λοιπόν, δεν είναι «πολυτέλεια», όπως συχνά έχει εσφαλμένα παρουσιαστεί, αλλά αντανακλά μια καθημερινότητα που πιέζει και αναγκάζει τον άνθρωπο να αναζητήσει εναλλακτικές για να ανταπεξέλθει.
Η σύγκριση με άλλες χώρες καθιστά την εικόνα ακόμη πιο καθαρή. Εκεί όπου το ωράριο είναι πιο ευέλικτο και η εργασιακή πίεση λιγότερο έντονη, οι συνήθειες παραμένουν πιο κοντά στο σπιτικό φαγητό. Στην Ελλάδα, ωστόσο, η διαρκής πίεση οδηγεί στη γρήγορη λύση, όχι επειδή λείπει η γνώση ή η επιθυμία, αλλά επειδή η καθημερινότητα δεν αφήνει περιθώρια. Το φαινόμενο της παραγγελίας έτοιμου φαγητού, επομένως, είναι απόλυτα συνδεδεμένο με τον τρόπο που ζούμε και εργαζόμαστε. Η άνοδός του δεν είναι απλώς ένα τεχνολογικό ή καταναλωτικό trend, αλλά ένα κοινωνικό σύμπτωμα μιας εποχής όπου ο χρόνος αποτελεί το πιο δυσεύρετο αγαθό.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
