Η εικόνα του ανθρώπου που δουλεύει δεκαετίες στην ίδια εταιρεία με σταθερό ωράριο και μονιμότητα μοιάζει πολύ μακρινή. Τώρα υπάρχουν solopreneurs…
Πληθαίνουν και κυριαρχούν εκείνοι οι εργαζόμενοι που αναλαμβάνουν να κάνουν τους ίδιους τους εαυτούς τους επιχειρήσεις, χωρίς σταθερούς εργοδότες ή μεγάλες ομάδες, με επίκεντρο την προσωπική τους ελευθερία και την αυτονομία. Είναι οι solopreneurs, όρος που δημιουργείται ως λέξη από το solo, που θα πει μόνος, με το entrepreneur, που σημαίνει επιχειρηματίας. Αυτοί οι νέοι επαγγελματίες δημιουργούν, λειτουργούν, προωθούν, με λίγα λόγια, τρέχουν εντελλώς μόνοι τους την επιχείρησή τους. Δεν απασχολούν μόνιμο προσωπικό, δεν έχουν δεσμεύσεις με εργοδότες, λειτουργούν ανεξάρτητα και ευέλικτα και με πλήρη ελευθερία. Η εργασία τους είναι χωρίς εξαρτήσεις από εταιρείες ή οργανισμούς. Δεν είναι freelancers της παλιάς σχολής και για αυτούς, η εργασία δεν είναι ένα οκτάωρο πίσω από ένα γραφείο, αλλά ένας τρόπος να ζουν με τους δικούς τους όρους.
Με τη βοήθεια της τεχνολογίας και του διαδικτύου μπορούν να προωθήσουν υπηρεσίες και προϊόντα σε διεθνές επίπεδο. Οι κρίσεις των τελευταίων δεκαετιών, η ανεργία, οι μαζικές απολύσεις, η εμπειρία της πανδημίας έδειξαν ότι η μονιμότητα μπορεί να σπάσει από τη μια μέρα στην άλλη. Δεν είναι πια αρκετή για να πείσει μια νέα γενιά ότι αξίζει να θυσιάσει την ελευθερία της. Σύμφωνα με στοιχεία του Pew Research Center, το 61% των νέων εργαζομένων στις ΗΠΑ προτιμά ευέλικτα μοντέλα αντί για σταθερές συμβάσεις. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η Eurostat καταγράφει ότι το 14% των εργαζομένων είναι αυτοαπασχολούμενοι, με τις ηλικίες 25 έως 39 να εμφανίζουν τη μεγαλύτερη άνοδο.
Το βασικό κέρδος του solopreneur δεν είναι μόνο το εισόδημα. Είναι η δυνατότητα επιλογής έργων, συνεργασιών, τόπου και χρόνου εργασίας. Είναι η αίσθηση ότι η καριέρα ανήκει αποκλειστικά στον ίδιο. Η εργασία μπορεί να συνδυαστεί με ταξίδια, προσωπικές δραστηριότητες, δημιουργικότητα, χωρίς να χάνεται η επαγγελματική σοβαρότητα. Αυτή η ευελιξία γίνεται ισχυρότερο κίνητρο από έναν σταθερό μισθό. Η gig economy, δηλαδή η οικονομία των μικρών έργων και των προσωρινών συνεργασιών που πληρώνονται ανά αποστολή ή project, έδειξε τον δρόμο με τις βραχυπρόθεσμες συνεργασίες και τα έργα ανά παραγγελία. Οι solopreneurs πηγαίνουν πιο πέρα. Δεν βλέπουν τον εαυτό τους ως προσωρινούς εργάτες, αλλά ως δημιουργούς με προσωπικό brand. Χτίζουν επαγγελματική ταυτότητα και απευθύνονται σε αγορές πέρα από τα σύνορα της χώρας τους. Με αυτό τον τρόπο μια επιχείρηση ενός ατόμου μπορεί να αποκτήσει ακόμα και διεθνές εκτόπισμα. Σύμφωνα με μελέτη της McKinsey, το 36% των εργαζομένων στις Ηνωμένες Πολιτείες ανήκουν ήδη σε κατηγορίες freelance ή ανεξάρτητης απασχόλησης, ενώ στην Ελλάδα, η Eurostat καταγράφει ποσοστό 28% αυτοαπασχολούμενων, ένα από τα υψηλότερα στην Ευρώπη, που μεγαλώνει σταθερά. Η επιλογή να δουλεύει κανείς μόνος του έχει και δυσκολίες. Καταρχήν δεν υπάρχει σταθερός μισθός στο τέλος του μήνα. Η αυτοπειθαρχία γίνεται καθοριστική. Ο ίδιος ο solopreneur αναλαμβάνει ρόλους που σε μια εταιρεία θα μοιράζονταν σε πολλούς: οικονομικά, μάρκετινγκ, εξυπηρέτηση πελατών. Η μοναξιά μπορεί να γίνει βάρος, ενώ ο κίνδυνος επαγγελματικής εξουθένωσης καραδοκεί. Όμως οι solopreneurs μοιάζουν αποφασισμένοι να συνεχίσουν έτσι, με μια εργασιακή κουλτούρα περισσότερο προσωπική, δημιουργική και πιο ελεύθερη από ποτέ.
Η άνοδος των χώρων συνεργασίας σε μεγάλες πόλεις, από την Αθήνα και τη Βαρκελώνη μέχρι τη Νέα Υόρκη, δεν είναι τυχαία. Οι solopreneurs αναζητούν κοινότητες όπου θα συναντηθούν με ανθρώπους που έχουν παρόμοιο τρόπο ζωής και εργασίας. Αυτοί οι χώροι δεν είναι μόνο γραφεία με Wi-Fi, αλλά κέντρα ανταλλαγής ιδεών, συνεργασιών και έμπνευσης. Το ίδιο συμβαίνει και διαδικτυακά, με ομάδες σε πλατφόρμες, φόρουμ, δίκτυα επαγγελματιών λειτουργούν ως σημείο αναφοράς και υποστήριξης. Οι solopreneurs αξιοποιούν λογισμικό διαχείρισης έργων, εφαρμογές τιμολόγησης, εργαλεία για βίντεο-κλήσεις, πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης. Η τεχνητή νοημοσύνη μπαίνει όλο και περισσότερο στη δουλειά τους, είτε για να δημιουργεί περιεχόμενο είτε για να οργανώνει την καθημερινότητα. Χάρη σε αυτά, μια επιχείρηση ενός ατόμου μπορεί να δείχνει προς τα έξω σαν μια μικρή αλλά δυναμική εταιρεία. Για τις προηγούμενες γενιές, η εργασία ήταν ταυτόσημη με την ασφάλεια. Για τη σημερινή, η εργασία είναι ταυτόσημη με την ελευθερία. Το να μπορεί κάποιος να αλλάζει πορεία, να πειραματίζεται με νέα projects, να μαθαίνει συνεχώς, θεωρείται εξίσου σημαντικό με την οικονομική ανταμοιβή. Το αποτέλεσμα είναι μια κουλτούρα που δεν αναγνωρίζει την καριέρα ως ευθεία γραμμή, αλλά ως ένα μωσαϊκό εμπειριών. Όλα δείχνουν πως οι solopreneurs δεν είναι απλώς μόδα, αλλά η πραγματικότητα μιας βαθιάς αλλαγής στην αγορά.
Με τη τεχνολογία να προσφέρει απεριόριστες δυνατότητες, το μοντέλο της ατομικής επιχειρηματικότητας εξαπλώνεται με ταχύτητα και σφοδρότητα. Δεν θα αντικαταστήσει, βέβαια, κάθε μορφή εργασίας, αλλά θα κυριαρχήσει ως βασική εργασιακή πραγματικότητα.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
