Η χωρίς λογότυπα αισθητική της υψηλής κατανάλωσης

Η πολυτέλεια αλλάζει πρόσωπο και δεν κραυγάζει πια, φανταχτερά το όνομά της. Τα μεγάλα λογότυπα, οι στραφταλιζέ επιδείξεις των brand names, ο υπερθετικός φωτισμός του status περνούν στην αφάνεια και τη θέση τους παίρνει η ποιότητα και η υψηλή αισθητική που δε χρειάζεται επιβεβαίωση… …Η ήσυχη πολυτέλεια, το quiet luxury, δηλώνει την παρουσία του εσωτερικά και όχι εξωτερικά. Η διακριτικότητα γίνεται σύμβολο αποκλειστικότητας και η ποιότητα εργαλείο αποκρυπτογράφησης για όσους γνωρίζουν. Η αισθητική που κάποτε χρειαζόταν λογότυπα  τώρα προτιμά τη συνοχή των υφασμάτων, το μυστικό που κρύβει η ραφή, την ακρίβεια στο κόψιμο, το κύρος από τις λεπτομέρειες δείχνουν παράδοση και γνώση. Το κοινωνικό σκηνικό της αλλαγής μοιάζει συμπαγές. Η κουλτούρα του logo dressing, το loud luxury που επικρατούσε, παρήκμασε όταν η προβολή έγινε πλεονέκτημα που όλοι μπόρεσαν να αποκτήσουν. Η επόμενη φάση επιδίωξε διακριτικότητα και επένδυση στην αντοχή του αντικειμένου. Η τάση αυτή, που συχνά αποδίδεται ως stealth wealth,