Η Γαλλία, η χώρα που για αιώνες υπήρξε κοινό σημείο αναφοράς της ευρωπαϊκής ελίτ, με τους μεγαλοαστούς να εντάσσονται στη ζωή της σαν σε φυσικό τοπίο, βλέπει σήμερα την οικονομική της ελίτ να πηγαίνει για άλλες πολιτείες πιο βολικές…
… Όχι με οργή και όχι με διάθεση θεαματικής απόδρασης, αλλά με την ψυχρή, σχεδόν αθόρυβη απόφαση ανθρώπων που αναγνωρίζουν πως η εποχή άλλαξε, και η χώρα που κάποτε τους εγγυόταν σταθερότητα δεν μπορεί πια να τους την προσφέρει στην έκταση που επιθυμούν. Η Γαλλία έχτισε την κοινωνική της συνοχή με ένα αυστηρό φορολογικό σύστημα που στόχευε στην αναδιανομή και την ενίσχυση των δημόσιων θεσμών. Αυτό το σύστημα όμως φτάνει με αργούς ρυθμούς στη σύγχρονη εποχή. Ο φόρος περιουσίας, που για χρόνια επιβάρυνε όσους ξεπερνούσαν περιουσία άνω του ενός δισεκατομμυρίου τριακοσίων εκατομμυρίων ευρώ, είχε συντελεστές που άγγιζαν το ένα κόμμα πέντε τοις εκατό και δημιούργησε ένα κλίμα δυσφορίας σε έναν κόσμο όπου ο πλούτος μετακινείται σε ώρες και όχι σε δεκαετίες. Ακόμη και μετά τη μετατροπή του φόρου σε φόρο που αφορά αποκλειστικά την ακίνητη περιουσία, η αίσθηση επιβάρυνσης δεν έφυγε από τη δημόσια ατμόσφαιρα. Η συζήτηση για νέες μορφές φορολογίας, ανάμεσά τους και η πρόταση για φόρο δύο τοις εκατό σε περιουσίες άνω των εκατό εκατομμυρίων ευρώ, έφερε ξανά στην επιφάνεια τον φόβο μιας χώρας που αντιμετωπίζει τον πλούτο όχι ως σύμμαχο, αλλά ως βάρος. Οι εύποροι αισθάνθηκαν ότι η πολιτική κατεύθυνση μπορεί να αλλάξει απότομα, και η αβεβαιότητα αυτή είναι από τις πιο απωθητικές συνθήκες για όσους επιδιώκουν προβλέψιμο μέλλον.
Μια αργή, αλλά σταθερή φυγή και οι νέοι προορισμοί
Η λέξη φυγή ηχεί δραματική. Στην πραγματικότητα, αυτό που συμβαίνει είναι μια ελεγχόμενη μετακίνηση υψηλού εισοδήματος. Η πρόβλεψη για το 2025 δείχνει καθαρή εκροή περίπου οκτακοσίων εκατομμυριούχων από τη Γαλλία. Είναι μικρό ποσοστό σε σχέση με τον συνολικό αριθμό τους στη χώρα, όμως η τάση είναι σταθερή. Οι ευπορότεροι πολίτες βλέπουν τη Γαλλία σαν τόπο με μεγάλη ιστορία αλλά λιγότερη ταχύτητα προσαρμογής στο σήμερα. Το υψηλό εισόδημα δεν λειτουργεί πια συναισθηματικά. Λειτουργεί στρατηγικά. Μελετά τη σταθερότητα μιας χώρας, τα συστήματα δικαίου, τη γραφειοκρατία που απαιτεί άπειρες ώρες, την πολιτική ζωή που κινείται με ένταση και συχνές μεταβολές. Η απόφαση για μετακίνηση δεν λαμβάνεται λόγω μιας κυβέρνησης, αλλά λόγω μιας ατμόσφαιρας που κάνει τη μακροπρόθεσμη παραμονή αβέβαιη. Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα βρίσκονται πλέον στην κορυφή των προορισμών για τους ανθρώπους που διαθέτουν σημαντικές περιουσίες. Η αύξηση αναμένεται να φτάσει τις εννέα χιλιάδες οκτακόσιες νέες εγκαταστάσεις εύπορων κατοίκων για το 2025. Ο λόγος είναι απλός. Η απουσία φόρων περιουσίας, η παροχή μακράς διαμονής με επένδυση και η αίσθηση μιας οικονομίας που κινείται με ρυθμούς ταχύτητας και σταθερότητας λειτουργούν σαν δέλεαρ που δύσκολα μπορεί να αντιμετωπίσει ένα ευρωπαϊκό κράτος με βαρύ κανονιστικό πλαίσιο. Η Ελβετία παραμένει ένα είδος προαιώνιας υπόσχεσης για τον πλούτο. Με σταθερή εισροή περίπου τριών χιλιάδων εύπορων κατοίκων κάθε χρόνο, η χώρα αποδεικνύει πως η ουδετερότητα, η αξιοπιστία και οι χρηματοπιστωτικοί της θεσμοί εξακολουθούν να αποτελούν μαγνήτη. Ταυτόχρονα, η Νότια Ευρώπη αναδύεται σαν μια πιο θερμή, πιο γήινη, πιο ευέλικτη ήπειρος για την υψηλή περιουσία. Με τρεις χιλιάδες εξακόσιους εύπορους που αναμένεται να εγκατασταθούν στην Ιταλία, χίλιους τετρακόσιους στην Πορτογαλία και χίλιους διακόσιους στην Ελλάδα, διαμορφώνεται μια εικόνα ευρωπαϊκών χωρών που κατανοούν ότι η οικονομική επιβίωση απαιτεί να προσφέρεις κάτι περισσότερο από ομορφιά και κλίμα. Απαιτεί ευκολία, χαμηλότερη φορολογία και αίσθηση ότι το μέλλον δεν θα αλλάξει απότομα.
Η καθημερινότητα που κρίνει τα πάντα
Η φυγή του πλούτου δεν αφορά μόνο φόρους. Αφορά και το αίσθημα καθημερινής ζωής. Η Γαλλία ζει με μια δημόσια διοίκηση που χρειάζεται χρόνο και υπομονή. Με μια κοινωνική βάση που συχνά εκρήγνυται. Με μια πολιτική ζωή που αλλάζει απότομα πορείες. Με ένα κράτος που διαθέτει ισχυρούς θεσμούς, αλλά δεν δείχνει πια την ευελιξία που απαιτεί η σύγχρονη διεθνής οικονομία. Αντιθέτως, οι χώρες που προσελκύουν τους Γάλλους εύπορους προσφέρουν ρυθμό και ηρεμία. Προσφέρουν πρόσβαση σε διεθνή σχολεία χωρίς λίστες αναμονής που φτάνουν στο άπειρο. Προσφέρουν τεχνολογική υποδομή που επιτρέπει στον επιχειρηματία να λειτουργεί σε πολλούς κόσμους ταυτόχρονα. Προσφέρουν συστήματα υγείας σύγχρονα και φιλικά προς την ιδιωτική ασφάλιση. Προσφέρουν μια καθημερινότητα που δεν εξαντλεί την υπομονή. Η πραγματική ένδειξη της φυγής βρίσκεται στα κεφάλαια που μετακινούνται μακριά από τη Γαλλία. Οι Γάλλοι εύποροι στρέφονται σε εξειδικευμένα συμβόλαια ζωής σε άλλες δικαιοδοσίες. Στο Λουξεμβούργο οι καταθέσεις σε τέτοια συμβόλαια αυξήθηκαν κατά πενήντα οκτώ τοις εκατό μέσα σε έναν χρόνο. Η μετακίνηση αυτή είναι πιο αποκαλυπτική από την αλλαγή κατοικίας. Δείχνει ότι το χρήμα αναζητά καταφύγιο πέρα από τα σύνορα της χώρας. Δείχνει ότι η εμπιστοσύνη μειώνεται.
Μια νέα πραγματικότητα
Η Γαλλία παραμένει μια από τις σημαντικότερες οικονομίες του κόσμου. Διαθέτει πολιτιστικό βάθος, εκπαίδευση υψηλού επιπέδου, επιχειρήσεις με παγκόσμιο αποτύπωμα, τεχνολογία, έρευνα και κοινωνική συνοχή. Ωστόσο, η διεθνής κούρσα για την προσέλκυση πλούτου δεν περιμένει κανέναν. Οι χώρες που προσφέρουν ευελιξία στους εύπορους κατοίκους τους κερδίζουν το μέλλον.
Και η Γαλλία, λοιπόν, θα αποφασίσει αν θα συνεχίσει να στηρίζει το βάρος της οικονομικής της ιστορίας ή αν θα προσαρμοστεί στα δεδομένα ενός κόσμου όπου ο πλούτος δεν μένει πουθενά από πίστη, αλλά από το αν τον βολεύει.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
