Μπορεί οι περιορισμοί που έφερε η πανδημία να έχουν σχεδόν αρθεί εντελώς και οι κινηματογραφικές αίθουσες να υποδέχονται επιτέλους ξανά το σινεφίλ κοινό τους, ωστόσο τα πράγματα στον κινηματογράφο δεν είναι όπως τα ξέραμε.
Οι υπηρεσίες streaming, το «Netflix and chill» γύρω από τα οποία κινούνταν αναγκαστικά η διασκέδαση κατά τους μήνες του lockdown, τα κινηματογραφικά φεστιβάλ και οι πρεμιέρες που αναβλήθηκαν για μήνες, το λανσάρισμα ταινιών σε αίθουσες και πλατφόρμες streaming σχεδόν ταυτόχρονα, έχουν πυροδοτήσει μια συζήτηση σχετικά με τον «θάνατο του κινηματογράφου» γενικότερα (από τους πιο απαισιόδοξους, μεταξύ των οποίων και ο πολύς Martin Scorsese), ή τη «δολοφονία των κινηματογραφικων αιθουσών» από το streaming (από τους πιο πρακτικούς και fans των κινηματογραφικών αναφορών).
Ο κρίσιμος Bond
Μετά από μήνες που είχε να βγει στις αίθουσες μία ταινία που να απευθύνεται σε ένα διευρυμένο ηλικιακά κοινό και όχι στους fans των superhero movies, ήρθε την περασμένη εβδομάδα η πρεμιέρα και η κυκλοφορία στις αίθουσες του «James Bond: No Time to Die», να ανακινήσει τη συζήτηση, που καταλήγει στο εξής: αν αυτή η ταινία – που η πρεμιέρα της αναβαλλόταν κάθε δύο μήνες εξαιτίας της πανδημίας, και που το hype της είναι μεγάλο, καθώς πρόκειται για την τελευταία εμφάνιση του Daniel Craig ως πράκτορα 007 – τα πάει καλά στο box office, τότε υπάρχει ελπίδα ότι το κοινό θα εξακολουθήσει να δειχνει την αγάπη του για την εμπειρία του σινεμά στις αίθουσες και ότι ο κινηματογράφος όπως τον ξέρουμε μπορεί να συνυπάρξει με το streaming.
Το ζήτημα, καθώς αφορά ολόκληρη τη βιομηχανία του Χόλιγουντ, η οποία αν το μέλλον δείξει δυσοίωνο θα πρέπει να προσαρμοστεί στη λογική του Netflix και των ομοίων του, αλλά αγγίζει φυσικά και τον χώρο των κινηματογραφιστών και των κινηματογραφικών φεστιβάλ ανά τον κόσμο, θέτει μπροστά στους σινεφίλ την πιθανότητα ενός πολύ διαφορετικού μέλλοντος από αυτό που μέχρι τώρα γνώριζαν. Ισχύει όμως αυτό;
Μια έρευνα
Οι λογικές και συγκρατημένες φωνές φαίνονται πιο αισιόδοξες, και θα μπορούσαν μάλιστα να χρησιμοποιήσουν ως σημείο αναφοράς μια έρευνα που δημοσιεύθηκε πριν από μερικούς μήνες στο Harvard Business Review, που προσπάθησε να βγάλει μια άκρη και να προβλέψει τι θα μπορούσε να συμβεί στι κινηματογραφικό μας μέλλον, χωρίς να έχει ένα αντίστοιχο case study από το παρελθόν, το οποίο να μπορεί να χρησιμοποιήσει ως αναλογία.
Αφορμή για εκείνη την έρευνα ήταν η ανακοίνωση τα Χριστούγεννα του 2020 ότι η εταιρεία παραγωγής Warner Brothers αποφάσισε να κάνει όλες τις ταινίες της του 2021 διαθέσιμες στην συνδρομητική της πλατφόρμα streaming την ίδια μέρα με την κυκλοφορία τους στις αίθουσες. Ήταν μια ανακοίνωση που προκάλεσε συζητήσεις, καθώς μέχρι τότε, οι νέες ταινίες έβγαιναν πρώτα στους κινηματογράφους για τρεις μήνες, πριν γίνουν διαθέσιμες σε κάποια πλατφόρμα. Πολλοί λοιπόν φοβήθηκαν αυτό που είναι και τώρα η ανησυχία: ότι οι θεατές, αν μπορούν να δουν μια καινούρια ταινία στο σπίτι τους, δεν πρόκειται να βγουν για να την παρακολουθήσουν σε μια κινηματογραφική αίθουσα.
Φυσικά, κανείς δεν αρνείται ότι καμία σχέση δεν έχει η μοιρασμένη εμπειρία του σινεμά σε μια αίθουσα με την ψυχαγωγία του καναπέ μπροστά στην οθόνη του καθιστικού. Πόσοι όμως όντως προτιμούν την πρώτη; Πόσοι απλά αδιαφορούν, συνεπώς θα επιλέξουν την εύκολη λύση, εφόσον τους προσφέρεται;
Για την έρευνά τους αυτή, τέσσερις ειδικοί του τομέα των πληροφοριακών συστημάτων στράφηκαν στην περίπτωση της Κορέας, όπου από το 2015 έως το 2018 τα χολιγουντιανά στούντιο επέτρεπαν στις ταινίες να λανσάρονται και ψηφιακά, μόλις ένα μήνα μετά την κυκλοφορία τους στους κινηματογράφους. Αυτό που διαπίστωσαν ήταν ότι αυτή η αλλαγή ελάχιστο αντίκτυπο είχε στις πωλήσεις των εισιτηρίων στους κινηματογράφους. Τελικά, αυτοί που πήγαιναν στον κινηματογράφο ούτως ή άλλως, απλά συνέχισαν να πηγαίνουν.
Παλαιότερα στοιχεία για την περίπτωση, λόγου χάρη, του Kindle, που τελικά δεν επηρέασε αξιόλογα τις πωλήσεις των φυσικών βιβλίων, έρχονται να δυναμώσουν αυτό το αισιόδοξο συμπέρασμα.
Βέβαια, στην περίπτωση της πανδημίας (και του James Bond), πρέπει να προσθέσουμε και την παράμετρο του Covid-19, που αποδεδειγμένα έχει δημιουργήσει έναν δισταγμό για την προσέλευση σε κλειστούς χώρους με πολύ κόσμο, αλλά και το γεγονός ότι τους μήνες της πανδημίας, το να παρακολουθούμε τα πάντα μέσα από την οθόνη του σπιτιού μας, μεταξύ των οποίων και πολύ καλό κινηματογράφο, έχει γίνει κάτι σαν δεύτερη φύση.Η ετυμηγορία ίσως πράγματι βγει, τελικά, από τον James Bond.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
