Ο Γιάννης Βαρδινογιάννης δεν είναι μια απλή περίπτωση ανθρώπου και επιχειρηματία. Γιος του Βαρδή Βαρδινογιάννη, «αρχηγού» της οικογενείας μετά τον πρόωρο θάνατο του Νίκου Βαρδινογιάννη, το 1973, ήξερε ότι μια μέρα θα έπρεπε να παραλάβει εκείνος τα ηνία μίας αυτοκρατορίας. Ως εκ τούτου, η μία του πλευρά, ήταν όπως ακριβώς όριζε η θέση του. Σοβαρός, λιγομίλητος, με μία αδιόρατη μελαγχολία στο βλέμμα του. Η άλλη του πλευρά όμως, εκείνη που ζητούσε την εκτόνωση της νεανικής του ορμής, τον ωθούσε στα άκρα, να αναζητά τον κίνδυνο και να δοκιμάζει τα όριά του.
Το ξεκίνημα από την οδό Πατησίων
Μπορεί τώρα η οικογένεια Βαρδινογιάννη να είναι καταχωρημένη στις συνειδήσεις όλων ως ένα συνώνυμο του πλούτου, της δύναμης και των άκρως επιτυχημένων επιχειρήσεων, τα πράγματα όμως δεν ξεκίνησαν ακριβώς έτσι. Το 1961, όταν ο Βαρδής Βαρδινογιάννης -Αξιωματικός του Βασιλικού Ναυτικού- παντρεύτηκε την αείμνηστη Μαριάννα Μπουρνάκη, με κουμπάρο τον Χρήστο Λαμπράκη, το ζευγάρι ζούσε σε ένα διαμέρισμα στην οδό Πιπίνου, στην Κυψέλη, κοντά στην Πατησίων. Τα χρήματα δεν ήταν άφθονα. Ο Βαρδής στηριζόταν στον μισθό του ως Σημαιοφόρος στο Βασιλικό Ναυτικό, ενώ η σύζυγός του εργαζόταν στην αμερικανική Πρεσβεία, συνεισφέροντας κι εκείνη στα οικογενειακά έξοδα.
Λίγο αργότερα, τον Απρίλιο του 1962, έρχεται στον κόσμο ο πρωτότοκος γιος τους, ο οποίος πήρε το όνομα του παππού του. Γιάννης. Η κατάσταση στην Ελλάδα τότε δεν ήταν εύκολο, αφού μιλάμε για μία περίοδο έντονων πολιτικών ταραχών. Η επιχειρηματικότητα ακόμα δεν έχει εισέλθει στη ζωή της οικογένειας, αυτό όμως πρόκειται να αλλάξει.
Ο Βαρδής, μαζί με τον αδερφό του, Νίκο, βάζουν ενέχυρο το διαμέρισμα της οδού Πιπίνου, μαζί με άλλο ένα επί της Φωκίωνος Νέγρη, και ξεκινούν το πρώτο τους εγχείρημα στην επιχειρηματικότητα. Τον σταθμό ανεφοδιασμού ναυτιλιακών καυσίμων στα νότια παράλια του νομού Ηρακλείου, στους Καλούς Λιμένες, απέναντι από το λιβυκό πέλαγος. Η επιλογή του σημείου αποδεικνύεται εξαιρετική, και το 1966 ήλθαν και οι πρώτες δεξαμενές επί της νησίδας Άγιος Παύλος, η κοινοπραξία των αδελφών με την Mobil Corporation και τον Αριστοτέλη Ωνάση.
Η εξορία και η τραγική απώλεια
Η συνέχεια για την οικογένεια ήταν εξαιρετική. Τα δύο αδέρφια είχαν αποκτήσει ήδη δύο τάνκερ, ενώ ο Νίκος είχε προχωρήσει στην ίδρυση τξς ναυτιλιακή και ξενοδοχειακή εταιρεία ΒΑΡΝΙΜΑ, η οποία είχε στην κατοχή της το ξενοδοχείο Meridien (Plaza) στην Πλατεία Συντάγματος. Την ίδια ώρα, ο Γιώργος Βαρδινογιάννης, ως κυβερνήτης πληρώματος τροφοδοτούσε με καύσιμα την κυβέρνηση των λευκών του Ian Smith στξ Ροδεσία (σημερινή Ζιμπάμπουε), πράξη που του «χάρισε» το παρατσούκλι «Καπετάνιος». Ενώ όλα έδειχναν εξαιρετικά, οι πολιτικές αναταραχές ήρθαν να αλλάξουν την κατάσταση. Το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου είχε ως αποτέλεσμα ο Βαρδής τον Ιούλιο του 1967 να εξοριστεί στην Αμοργό. Ο λόγος ήταν ότι πρωτοστάτησε στο αποτυχημένο «Αντικινήμα του Βασιλιά». Μέχρι τότε, είχε αποκτήσει ακόμα δύο παιδιά, την Χριστιάννα και τον -σαράντα ημερών- Γιώργο. Πέντε μήνες αργότερα, η σύζυγός του, με δική της πρωτοβουλία, πήγε να βρει τον άνδρα της στην Αμοργό. Η κίνηση αυτή έχει ως αποτέλεσμα ο εξάχρονος τότε Γιάννης να μείνει για οκτώ μήνες μαζί με τα αδέλφια του, στη γιαγιά του, Ευαγγελία, μητέρα της μητέρας του.
Τελικά ο Βαρδής απελευθερώνεται και αφοσιώνεται στις επιχειρήσεις της οικογένειας, οι οποίες έχουν «εκτοξευτεί» υπό την μαεστρική διοίκηση του αδερφού του, Νίκου. Χωρίς υπερβολή, σε ένα διάστημα δέκα ετών, είχε καταφέρει, με την βοήθεια που του προσέφεραν τα αδέρφια του, να δημιουργήσει, από το μηδέν, αυτό που είναι σήμερα στη συνείδησή μας γνωστό ως «Όμιλος Επιχειρήσεων Βαρδινογιάννη». Μάλιστα, η οικογένεια συνεχίζει την αντικαθεστωτική της δράση, αφού, έχοντας εγκαινιάσει το 1970 το διυλιστήριο της Motor Oil στους Αγίους Θεοδώρους, τα δύο αδέρφια στηρίζουν τη μυστική αντιστασιακή δράση πρώην συναδέλφων τους Αξιωματικών, εξασφαλίζοντας τον ανεφοδιασμό καυσίμων στα πλοία του «Κινήματος του Ναυτικού».
Η μοίρα όμως έπαιξε άσχημο παιχνίδι στην οικογένεια Βαρδινογιάννη, καθώς, στις 2 Ιουλίου του 1973, ο μεγαλύτερος αδελφός πεθαίνει ξαφνικά. Το γεγονός αυτό έμελλε να σταθεί καθοριστικό και για τον Γιάννη Βαρδινογιάννη. Με τον πατέρα του να γίνεται ουσιαστικά το Ν1 της οικογένειας, ο μικρός Γιάννης, που μόλις έχει τελειώσει το δημοτικό και προετοιμάζεται για το Γυμνάσιο του Κολλεγίου Αθηνών, έρχεται αντιμέτωπος με μια νέα πραγματικότητα. Στο ήδη πολύ σοβαρό προφίλ της οικογένειας έρχεται να προστεθεί μία βαθιά εσωτερικότητα, που πολλού υποστηρίζουν ότι αποτυπώνεται στο βλέμμα του «Τζίγκερ» μέχρι σήμερα.
Οι σπουδές στις ΗΠΑ και η αγάπη για την οδήγηση
Ο Γιάννης Βαρδινογιάννης ήταν πολύ καλός μαθητής, ενώ οι φιλίες του ήταν περιορισμένες. Άλλωστε, γνώριζε καλά, πώς μία μέρα, η αυτοκρατορία που έβλεπε να χτίζεται μπροστά στα μάτια του θα γινόταν -και- δική του. Παρά την επιμέλειά του στις μαθητικές του υποχρεώσεις, αρχίζει να αναδεικνύεται μια μεγάλη αγάπη με τον αθλητισμό. Ως παιδί έπαιζε ποδόσφαιρο (όντας φανατικός οπαδός του Παναθηναϊκού, όπως και ο πατέρας του), μπάσκετ, και σκουός, ενώ από τότε έδειχνε ότι τον γοητεύει η αδρεναλίνη. Άλλωστε, ως ένας νέος που μεγαλώνει σε ένα πολύ κοντρολαρισμένο περιβάλλον, ήταν λογικό να αναζητά υγιείς τρόπους εκτόνωσης.
Μπαίνει στο πανεπιστήμιο, ενώ, στη συνέχεια, μετακομίζει στο Poughkeepsie, στο Hudson Valley της Πολιτείας της Νέας Υόρκης, προκειμένου να σπουδάσει οικονομικά στο Vassar College. ‘Ενα από τα πιο «κλειστά» ιδιωτικά Κολλέγια των ΗΠΑ, το οποίο ιδρύθηκε το 1861 και έχει άμεση σχέση με το πιο διαφημισμένο Yale University. Ενδεικτικό είναι ότι εκεί σπούδασε η Jackie Kennedy-Ωνάση, ενώ δεχόταν μόλις δύο χιλιάδες φοιτητές. Τελικά αποφοιτά το 1980, λαμβάνοντας Master στη Διοίκηση Επιχειρήσεων, ενώ, πιστός στο moto του Πανεπιστημίου “Purity and Wisdom”, έλαβε μέρος σε αθλητικές δραστηριότητες και απέκτησε όλα όσα χρειάζεται για να γίνει κομμάτι των οικογενειακών επιχειρήσεων.
Η οικογένειά του έχει ήδη αποκτήσει και τον Παναθηναϊκό, ο πατέρας του όμως δεν ασχολείται πλέον το ίδιο ενεργά με τη διοίκηση, την οποία έχει αφήσει στον Γιώργο. Ο Γιάννης Βαρδινογιάννης δεν δείχνει ιδιαίτερη διάθεση να ασχοληθεί και στην αρχή επιχείρησε να ενταχθεί στις οικογενειακές επιχειρήσεις. Τελικά, τον κερδίζει ο μηχανοκίνητος αθλητισμός -χόμπι της ελληνικής ελίτ την συγκεκριμένη περίοδο-. Όλα ξεκίνησαν όταν κατά τη διάρκεια ενός ράλι Ακρόπολις, βρέθηκε στη θέση του συνοδηγού στην 911 Carrera του Γιώργου Ραπτόπουλου. Αυτό ήταν. Είχε αποφασίσει ότι η θέση του ήταν πίσω από το τιμόνι αποφάσισε να γίνει οδηγός.
Στον κόσμο του μηχανοκίνητου αθλητισμού διαπρέπει και, μαζί με τον συνοδηγό του, Κώστα Στεφανή, λαμβάνει μέρος στα πανελλήνια πρωταθλήματα και το Ράλι Ακρόπολις. Για το «χόμπι» του δεν διστάζει να ξοδέψει μεγάλη χρηματικά ποσά, που απαιτούσε το στήσιμο και η συντήρηση των αυτοκινήτων. Κατέκτησε 6 συνεχόμενα πρωταθλήματα, ενώ έλαβε την υψηλότερη θέση Έλληνα οδηγού στο Ακρόπολις (την 6η). Έτσι έγινε ένας θρύλος, χωρίς όμως οι επιδόσεις του αυτές να είναι ο μόνος λόγος.
Οι «αστικοί μύθοι»
Παρά το σοβαρό του προφίλ, τον Γιάννη Βαρδινογιάννη συνοδεύουν και πολλές ιστορίες από το 1985 μέχρι το 1993. Οι αστικοί μύθοι των θέλουν να αφήνει ιστορία στην αθηναϊκή νύχτα. Μυστήριο καλύπτει και τον λόγο για τον οποίο τον φώναζαν «Τζίγκερ». Ήταν το όνομα του αγαπημένου του σκύλου ή, μήπως, η ερμηνεία της λέξης στην αγγλική αργκό; Δίπλα του υπήρχαν πάντα πανέμορφες γυναίκες, σε νυχτερινές εξορμήσεις, καζίνο και γρήγορα αυτοκίνητα. Ο Γιάννης Βαρδινογιάννης δεν ήταν μόνο ένας πλούσιος εργένης. Το όνομά του το συνόδευε ένα εκρηκτικό κοκτέιλ που από τη μία είχε το ισχυρό όνομα, τον πλούτο, την μόρφωση, και από την άλλη την ομορφιά, την αδρεναλίνη, το μυστήριο και την αγάπη για τον κίνδυνο. Οι γυναίκες «έπεφταν στα πόδια του», χωρίς όμως να καταφέρουν να τον κερδίσουν, ούτε να αποκωδικοποιήσουν τον χαρακτήρα του.
Έναν χαρακτήρα που δοκιμάστηκε όταν στις 20 Νοεμβρίου του 1990 η 17 Νοέμβρη επιχείρησε να σκοτώσει τον πατέρα του, στη Νέα Ερυθραία. Μέχρι τότε η τρομοκρατική οργάνωση είχε ήδη 15 δολοφονίες με τελευταία εκείνη του Παύλου Μπακογιάννη εν ενεργεία Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας στο Κολωνάκι.
Η γυναίκα που του άλλαξε τη ζωή
Μετά κι από το τρομοκρατικό «χτύπημα» εναντίον του πατέρα του, το μυστήριο γύρω από τον Γιάννη Βαρδινογιάννη μεγάλωσε. Ήταν ένας άνθρωπος που δύσκολα μπορούσες να προσεγγίσεις. Αυτό όμως άλλαξε όταν γνώρισε την Melissa Elizabeth Gromel, την αριστοκρατικής καταγωγής Σουηδέζα σύζυγό του. Παντρεύτηκαν σε μια πανέμορφη τελετή το 1996, απέκτησαν τρεις γιους, και μέχρι σήμερα αποτελούν ένα εξαιρετικά αγαπημένο ζευγάρι. Η επιλογή της συζύγου του δεν ήταν τυχαία. Ο Γιάννης Βαρδινογιάννης ποτέ δεν «αγάπησε» το δήθεν. Η σύζυγός του λοιπόν, προερχόμενη από μία παραδοσιακά ισχυρή οικογένεια, δεν είχε καμία σχέση με νεοπλουτισμό στη συμπεριφορά και τον χαρακτήρα της.
Μία ανάσα από τον θάνατο
Η οικογένεια Βαρδινογιάννη δέχεται άλλο ένα πλήγμα λίγο αργότερα. Ο Γιάννης είχε αποφασίσει να αποσυρθεί από την επαγγελματική οδήγηση εξαιτίας της δημιουργίας της δικής του οικογένειας. Παρέμεινε όμως λάτρης της αδρεναλίνης. Ως τέτοιος, κατά τη διάρκεια μιας κατάδυσης, κινδύνευσε να χάσει τη ζωή του. Συγκεκριμένα, το 1997, 15 μήνες μετά τον γάμο του, βούτηξε για μια «επαγγελματική» κατάδυση στα νερά της Ανάφης. Αναδυόμενος από βάθος περίπου 20 μέτρων εμφάνισε συμπτώματα της νόσου των δυτών, καθώς ανέβηκε στην επιφάνεια ταχύτερα από τον επιτρεπτό χρόνο. Έτσι, τα υγρά και οι ιστοί του σώματος του γέμισαν φυσαλίδες αζώτου. Σώθηκε χάρη στη μεσολάβηση ενός φίλου του καρδιοχειρουργού που είχε βίλα στα νησί, ο οποίος φρόντισε να διακομιστεί άμεσα με ελικόπτερο στο Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών. Στον ειδικό θάλαμο του ΝΝΑ υποβλήθηκε σε επτάωρη αποσυμπίεση του οργανισμού του από το συσσωρευμένο άζωτο. Ήταν η δεύτερη φορά που φλέρταρε με τον θάνατο. Η πρώτη ήταν όταν είχε ατύχημα από το ντελαπάρισμα της Integrale στο χώμα της Ριτσώνας. Όταν συνήλθε αποφάσισε ότι το κεφάλαιο «αδρεναλίνη» είχε κλείσει για εκείνον.
Άλλωστε ήταν πλέον 35 ετών, υποδεχόταν τον πρώτο του γιο, τον Βαρδή, ενώ η οικογένειά του είχε θρηνήσει και τον Θόδωρο Βαρδινογιάννη. Δεν υπήρχε κανένα περιθώριο για πειράματα.
Κεφάλαιο Παναθηναϊκός
Η απώλεια του Θόδωρου Βαρδινογιάννη άλλαξε και τη στάση της οικογένειας απέναντι στον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό. Ο θείος του, Γιώργος, ήταν φανερό ότι είχε κουραστεί, σε συνδυασμό με το παρασκήνιο που επικρατούσε στον χώρο του ποδοσφαίρου. Άλλωστε, στα είκοσι χρόνια που είχε τον έλεγχο, το «τριφύλλι» απέκτησε ευρωπαϊκό προφίλ, είχε ξαναγγίξει δύο φορές τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, ενώ είχε κατακτήσει πρωταθλήματα, κύπελλα και σπουδαίες διακρίσεις.
Όλα έδειχναν τον Γιάννη Βαρδινογιάννη ως φυσικό διάδοχο. Ο ίδιος, παρά το γεγονός ότι αγαπούσε πολύ τον Παναθηναϊκό, δεν είχε τα ίδια συναισθήματα για τον χώρο του ποδοσφαίρου. Αυτός ήταν και ο λόγος που δεν ανέλαβε αμέσως ο ίδιος πρόεδρος της ομάδας. Το παρασκήνιο στον χώρο του ποδοσφαίρου οργιάζει, ο Παναθηναϊκός έχει τεθεί στο περιθώριο, παρά το γεγονός ότι παρουσίασε ομάδες όπως εκείνη του Γιάννη Κυράστα, και κάποια στιγμή η οικογένεια αποφασίζει ότι πρέπει να αντιδράσει.
Έτσι, ο Γιάννης Βαρδινογιάννης αναλαμβάνει και επισήμως τον Παναθηναϊκό το 2002, με σκοπό να βάλει τέλος στο σερί των έξι συνεχόμενων τίτλων του μεγάλου αντιπάλου, του Ολυμπιακού. Τελικά, παρέμεινε στον Παναθηναϊκό ως τελικός αποφασίζων μέχρι το 2011 που έγινε «ανενεργός πλην όμως αρωγός», χωρίς ποτέ να δεχτεί να λάβει μέρος στα παιχνίδια «παράγκας», απόφαση για την οποία δέχτηκε κριτική. Είναι γνωστό άλλωστε ότι το 2004 είχε την ευκαιρία να αναλάβει απόλυτος κυρίαρχος του παρασκηνίου, εκείνος όμως δεν καταδέχτηκε να συνεργαστεί με ένα σύστημα που του προκαλούσε αποστροφή.
Προσπάθησε να έρθει σε συνεννόηση με τους αντιπάλους του, έκανε μια άτυπη συμφωνία κυρίων με Ντέμη και Πέτρο Κόκκαλη για ένα καθαρό πρωτάθλημα ενώ ανέλαβε και πρόεδρος της Σουπερ Λίγκας, πριν επιστρέψει στο ποδόσφαιρο ο Σωκράτης Κόκκαλης. Τελικά μετά από πολλά γεγονότα και ήττες που ακόμα και σήμερα παραμένουν μυστήριο, ο κόσμος του Παναθηναϊκού διοργανώνει συλλαλητήριο που ζητάει αλλαγή, και ο ίδιος αποφασίζει την διεύρυνση του σχήματος τον Απρίλιο του 2008. Οι προσδοκίες για «εκτόξευση» της ομάδας δεν δικαιώνονται. Τελικά, το 2012, η οικογένεια Βαρδινογιάννη αποχωρεί από τον Παναθηναϊκό, μετά από 33 χρόνια.
Η πικρία και το κεφάλαιο Motor Oil
Ο ίδιος αγάπησε τον Παναθηναϊκό πιο πολύ από όσο μπορεί να πιστεύουν ορισμένοι. Ήθελε όμως η πρόοδος της ομάδας να γίνεται με κανόνες ισονομίας, ήθους και ευπρέπειας. Πληγώθηκε από τη συμπεριφορά μερίδας των οπαδών του Παναθηναϊκού και των εμετικών συνθημάτων που ακούστηκαν εναντίον της οικογένειάς του. Παρέμεινε όμως πάντα ψύχραιμος και ευγενής.
Από το 2005 έχει θέση αντιπροέδρου της ναυαρχίδας του Ομίλου, Motor Oil, ενώ από το 2009 έχει και εκτελεστικά. Επί των ημερών του ο όμιλος έπαψε να ασχολείται μόνο με πρωτογενείς τομείς παραγωγής και τη ναυτιλία και έχει πραγματοποιήσει επενδύσεις στον χώρο της ενέργειας, της επικοινωνίας, των τραπεζικών επενδύσεων, του real estate, της παραγωγής αγαθών, της ψυχαγωγίας, κ.ά. Πριν λίγους μήνες, θρήνησε την απώλεια της αγαπημένης του μητέρας, Μαριάννας.
Τον ελεύθερο χρόνο του τον περνά με την οικογένειά του και τα παιδιά του, Βαρδή, Ανδρέα και Νίκο, στους οποίους έχει φροντίσει να διδάξει ότι σημασία στη ζωή δεν έχει μόνο η νίκη αλλά και ο τρόπος που θα κατακτηθεί.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
