Μια νέα, ενδιαφέρουσα δυναμική αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια στην αγορά εργασίας, γνωστή ως το φαινόμενο των «εργαζομένων boomerang». Ο όρος αναφέρεται σε εκείνους τους επαγγελματίες που, αφού αποχώρησαν από μια εταιρεία είτε οικειοθελώς είτε λόγω απόλυσης, επιστρέφουν αργότερα για να επαναπροσληφθούν στον ίδιο εργοδότη. Παρότι στο παρελθόν αυτό θεωρούνταν μάλλον σπάνιο ή ανεπιθύμητο, σήμερα εξελίσσεται σε μια κοινή στρατηγική, τόσο από την πλευρά των εργαζομένων όσο και από τις επιχειρήσεις.
Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσε η ADP, μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες παροχής υπηρεσιών ανθρώπινου δυναμικού παγκοσμίως, το ποσοστό των boomerang εργαζομένων ήταν μόλις 2% το 2018. Ωστόσο, μέχρι το 2024-2025 αυτό το ποσοστό έχει εκτοξευθεί στο 35%, αποτελώντας πλέον πάνω από το ένα τρίτο των νέων προσλήψεων σε πολλούς τομείς. Η αλλαγή αυτή είναι ιδιαίτερα έντονη στους κλάδους της πληροφορικής και της τεχνολογίας, όπου η γνώση των διαδικασιών, των συστημάτων και της εταιρικής κουλτούρας καθιστούν τους παλιούς εργαζομένους εξαιρετικά πολύτιμους.
Αυτή η μεταστροφή δεν είναι αποτελεί τυχαίο γεγονός. Σημαντικός παράγοντας υπήρξε το φαινόμενο της «Μεγάλης Παραίτησης» (Great Resignation), κατά την οποία εκατομμύρια εργαζόμενοι σε όλο τον κόσμο επέλεξαν να αποχωρήσουν από τις θέσεις τους, αναζητώντας καλύτερους όρους εργασίας, ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής ή απλά μια αλλαγή κατεύθυνσης μετά την πίεση της πανδημίας. Πολλοί από αυτούς, αφού δοκίμασαν νέους εργοδότες ή ελεύθερη επαγγελματική πορεία, διαπίστωσαν ότι το πρώην εργασιακό τους περιβάλλον προσέφερε σταθερότητα, σαφήνεια και μια αίσθηση οικειότητας που έλειπε αλλού.
Η τάση αυτή αντικατοπτρίζει και τη μετατόπιση των προτεραιοτήτων στην επαγγελματική ζωή. Παλαιότερα, η σταθερότητα σε έναν εργοδότη θεωρείτο στόχος καριέρας. Σήμερα, όμως, οι εργαζόμενοι αλλάζουν εργασία πιο συχνά, αναζητώντας περιβάλλοντα που ευνοούν τη μάθηση, την ψυχική ευεξία, την ευελιξία και την ανάπτυξη δεξιοτήτων. Όταν ένας προηγούμενος εργοδότης αποδείχθηκε ότι πληροί αυτές τις προϋποθέσεις –ή τουλάχιστον τις πληροί σε σχέση με άλλες εμπειρίες– η επιστροφή αποκτά λογική βάση.
Από την πλευρά των εργοδοτών, η πρακτική αυτή παρουσιάζει πλεονεκτήματα. Οι «boomerang» εργαζόμενοι έχουν ήδη εκπαιδευτεί, γνωρίζουν τα καθήκοντα, το αντικείμενο και τον τρόπο λειτουργίας της εταιρείας. Έτσι, μειώνονται σημαντικά οι χρόνοι προσαρμογής, περιορίζεται το κόστος ένταξης και, το κυριότερο, οι εργοδότες γνωρίζουν εκ των προτέρων τα δυνατά και αδύνατα σημεία του ατόμου που επαναπροσλαμβάνουν. Επιπλέον, ειδικά σήμερα όπου το ταλέντο είναι δυσεύρετο και οι αναζητήσεις προσωπικού χρονοβόρες και δαπανηρές, η επαναπρόσληψη γνωστών προσώπων αποτελεί μια ασφαλή και πρακτική λύση.
Οι επιχειρήσεις που έχουν υιοθετήσει μια θετική στάση απέναντι στους πρώην υπαλλήλους τους, διατηρώντας καλές σχέσεις ακόμη και μετά την αποχώρηση, βρίσκονται σε πλεονεκτική θέση. Δημιουργούν μια αίσθηση ανοικτών θυρών, ενθαρρύνοντας την πιθανότητα επιστροφής υπό νέους, ώριμους όρους. Ειδικά σε περιόδους οικονομικής αστάθειας ή ταχέων αλλαγών στην αγορά, η εμπειρία και η γνώση των εσωτερικών διαδικασιών μπορεί να αποβούν ανεκτίμητες.
Από την άλλη πλευρά, οι εργαζόμενοι επιστρέφουν πιο συνειδητοποιημένοι. Έχοντας αποκομίσει εμπειρίες και συγκρίσεις από άλλες εργασιακές κουλτούρες, έχουν διαφορετικές προσδοκίες, νέες δεξιότητες και ίσως μια ανανεωμένη διάθεση συνεργασίας. Για πολλούς, η επιστροφή δεν είναι πισωγύρισμα, αλλά μια δεύτερη ευκαιρία σε καλύτερες βάσεις. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου η επιστροφή συνοδεύεται από αναβάθμιση ρόλου ή αλλαγή καθήκοντος, αντανακλώντας τις νέες ικανότητες που αποκτήθηκαν κατά το διάστημα της απουσίας.
Ωστόσο, η επιστροφή δεν είναι πάντα ομαλή. Μπορεί να προκύψουν ζητήματα με το υπόλοιπο προσωπικό, ειδικά αν ο «επιστρέφων» πάρει καλύτερους όρους ή προνομιακή μεταχείριση. Οι οργανισμοί πρέπει να διαχειριστούν σωστά την επικοινωνία γύρω από τέτοιες προσλήψεις, ώστε να μην προκαλούνται εσωτερικές εντάσεις ή το αίσθημα της αδικίας. Οι πολιτικές ένταξης και η διαχείριση αλλαγής είναι κρίσιμες, προκειμένου να διασφαλιστεί η ισορροπία και η δίκαιη αντιμετώπιση όλων των εργαζομένων.
Η τάση των «boomerang» εργαζομένων δείχνει κάτι βαθύτερο, καθώς τονίζει την αξία των διαπροσωπικών σχέσεων στον επαγγελματικό χώρο. Όλο και περισσότεροι εργοδότες αναγνωρίζουν πως η θετική αποχώρηση (δηλαδή χωρίς ρήξεις ή συγκρούσεις) μπορεί να φέρει οφέλη στο μέλλον. Η πόρτα που κλείνει προσωρινά μπορεί να ξανανοίξει, αν στο μεταξύ έχουν διατηρηθεί ο σεβασμός και η επικοινωνία.
Σε αυτό το πλαίσιο, η φράση «ο τρόπος που φεύγεις από μια δουλειά είναι εξίσου σημαντικός με τον τρόπο που μπαίνεις» αποκτά πραγματική αξία. Οι επαγγελματικές σχέσεις δεν διαγράφονται με την αποχώρηση, αντίθετα, εξελίσσονται και διαμορφώνονται ξανά υπό νέους όρους. Η συναισθηματική νοημοσύνη και η ικανότητα να διατηρείται η γέφυρα επικοινωνίας, καθίστανται κρίσιμοι παράγοντες.
Καθώς η αγορά γίνεται όλο και πιο ευέλικτη και κινητική, οι επιχειρήσεις ενθαρρύνονται να επανεξετάσουν τις πολιτικές τους σχετικά με τους πρώην εργαζομένους. Η διατήρηση μιας θετικής επαφής, η ύπαρξη βάσεων εμπιστοσύνης και η δυνατότητα επανασύνδεσης μπορούν να αποτελέσουν συγκριτικό πλεονέκτημα σε μια εποχή επαγγελματικής ρευστότητας. Από την πλευρά τους, οι εργαζόμενοι μπορούν να κρατούν γέφυρες ανοιχτές και να αναγνωρίζουν πως η «επιστροφή» δεν σημαίνει απαραίτητα υποχώρηση, αλλά μπορεί να είναι στρατηγική αναδιάταξη με γνώση, εμπειρία και καθαρή στόχευση.
Σε κάθε περίπτωση, η έννοια του boomerang εργαζόμενου φαίνεται πως ήρθε για να μείνει. Η δυνατότητα επιστροφής σε έναν πρώην εργοδότη, όταν υπάρχουν κοινά συμφέροντα και θετική διάθεση, μπορεί να ενισχύσει την αφοσίωση, την απόδοση και την ανθεκτικότητα του οργανισμού σε μεταβαλλόμενες συνθήκες.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
