Η δημόσια συζήτηση γύρω από το μέλλον των δημοσίων σχέσεων στρέφεται ολοένα και περισσότερο στην τεχνητή νοημοσύνη. Η είσοδος των νέων εργαλείων έχει αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι επαγγελματίες επικοινωνίας, από τη σύνταξη ενός δελτίου Τύπου μέχρι την ανάλυση των αντιδράσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να συντάξει πρόχειρα κείμενα, να αναλύσει δεδομένα σε ελάχιστο χρόνο και να εντοπίσει πρότυπα συμπεριφοράς που δύσκολα θα εντόπιζε ένα ανθρώπινο μάτι. Αυτό δημιουργεί την εντύπωση πως η τεχνολογία μπορεί να σταθεί στο κέντρο των στρατηγικών επιλογών. Ωστόσο, η ουσία των δημοσίων σχέσεων παραμένει η ανθρώπινη διάσταση και η ικανότητα να οικοδομούνται σχέσεις εμπιστοσύνης, κάτι που καμία μηχανή δεν μπορεί να αντικαταστήσει.
Οι δημόσιες σχέσεις έχουν ως βασικό συστατικό τη διαχείριση της σχέσης ανάμεσα στον οργανισμό και το κοινό του. Αυτή η σχέση δεν είναι στατική ούτε καθαρά ορθολογική. Χρειάζεται ευαισθησία απέναντι στις κοινωνικές μεταβολές, κατανόηση της κουλτούρας κάθε κοινού και προσαρμογή των μηνυμάτων στις προσδοκίες του. Η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να αναλύσει χιλιάδες δεδομένα και να αποκαλύψει τάσεις, αλλά δεν μπορεί να κατανοήσει το νόημα πίσω από μια χειρονομία, ένα βλέμμα ή μια λέξη που ειπώθηκε με συγκεκριμένο συναίσθημα. Δεν μπορεί να αντιληφθεί το άγραφο πλαίσιο της επικοινωνίας που συχνά καθορίζει το αποτέλεσμα μιας κρίσιμης συνάντησης ή μιας εκστρατείας ενημέρωσης.
Η χρησιμότητα της τεχνητής νοημοσύνης είναι αναμφισβήτητη. Ένας επαγγελματίας μπορεί να κερδίσει χρόνο αν χρησιμοποιήσει το εργαλείο για να δημιουργήσει την πρώτη εκδοχή ενός κειμένου ή να επεξεργαστεί δεδομένα που διαφορετικά θα απαιτούσαν εβδομάδες. Η εξοικονόμηση πόρων είναι προφανής. Όμως η αξία της επικοινωνίας δεν μετριέται μόνο σε αριθμούς ή ταχύτητα. Η αξία μετριέται στο αν το μήνυμα γίνεται πιστευτό, αν αγγίζει συναισθηματικά το κοινό και αν καλλιεργεί δεσμούς που διαρκούν. Αυτές οι πτυχές δεν προκύπτουν από έναν αλγόριθμο, αλλά από την ανθρώπινη κρίση.
Η εμπειρία δείχνει πως οι μεγαλύτερες δοκιμασίες για τις δημόσιες σχέσεις εμφανίζονται σε περιόδους κρίσης. Τότε δεν αρκεί η ακριβής καταγραφή δεδομένων ούτε η τυποποιημένη απάντηση. Χρειάζεται μια τοποθέτηση που εμπνέει ειλικρίνεια, που αναγνωρίζει τα συναισθήματα του κοινού και που προτείνει λύσεις με τρόπο υπεύθυνο και κατανοητό. Μια εταιρεία που αντιμετωπίζει κριτική για περιβαλλοντική ζημιά ή για ανάρμοστη συμπεριφορά στελεχών της δεν μπορεί να αρκεστεί σε μια απάντηση που προέρχεται από μηχανή. Χρειάζεται ανθρώπινη φωνή, ικανή να πείσει ότι η συγγνώμη είναι πραγματική και ότι τα μέτρα που ανακοινώνονται θα εφαρμοστούν.
Οι τεχνολογίες έχουν και τον δικό τους ρόλο στην πρόληψη κρίσεων. Η παρακολούθηση των κοινωνικών δικτύων, η ανάλυση συναισθημάτων σε σχόλια και η έγκαιρη ανίχνευση αρνητικών τάσεων μπορεί να λειτουργήσουν ως έγκαιρο καμπανάκι. Όμως το πώς θα αξιοποιηθούν αυτά τα δεδομένα είναι υπόθεση του ανθρώπου. Η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να πει ότι το 60% των σχολίων είναι αρνητικά, αλλά δεν μπορεί να αποφασίσει αν το καλύτερο είναι να εκδοθεί άμεσα ανακοίνωση, να οργανωθεί μια συνέντευξη Τύπου ή να ζητηθεί συνάντηση με τις κοινότητες που επηρεάζονται.
Ένα άλλο κρίσιμο σημείο είναι η δημιουργία εμπειριών. Οι δημόσιες σχέσεις δεν περιορίζονται σε δελτία Τύπου και σε ηλεκτρονικές αναρτήσεις. Περιλαμβάνουν εκδηλώσεις, συναντήσεις με δημοσιογράφους, προσκλήσεις σε παρουσιάσεις προϊόντων και προσωπικές επαφές που δημιουργούν αίσθημα οικειότητας. Σε αυτές τις στιγμές η ανθρώπινη παρουσία είναι αναντικατάστατη. Μια συνομιλία πρόσωπο με πρόσωπο μπορεί να λύσει απορίες, να αποφορτίσει εντάσεις και να ενισχύσει δεσμούς που δεν θα μπορούσαν ποτέ να οικοδομηθούν μέσω μιας ψηφιακής ανταλλαγής.
Η συζήτηση για το μέλλον των δημοσίων σχέσεων δεν μπορεί να αγνοήσει και τον ρόλο της συναισθηματικής νοημοσύνης. Η ικανότητα να κατανοούμε τα συναισθήματα του άλλου, να αντιλαμβανόμαστε πότε χρειάζεται να επιμείνουμε και πότε να υποχωρήσουμε, να δείχνουμε ενσυναίσθηση και να οικοδομούμε εμπιστοσύνη είναι δεξιότητες που καμία μηχανή δεν διαθέτει. Η συναισθηματική νοημοσύνη είναι εκείνη που καθιστά έναν επαγγελματία ικανό να διαχειρίζεται κρίσιμες στιγμές και να εμπνέει σεβασμό.
Παράλληλα, υπάρχει και μια ευρύτερη διάσταση. Οι δημόσιες σχέσεις δεν είναι μόνο εργαλείο προβολής, αλλά και μέσο με το οποίο οι οργανισμοί δείχνουν τις αξίες τους. Στον σύγχρονο κόσμο το κοινό δεν ενδιαφέρεται μόνο για το τι πουλά μια εταιρεία, αλλά και για το τι εκπροσωπεί. Οι πολίτες δίνουν σημασία στη διαφάνεια, στη δίκαιη μεταχείριση των εργαζομένων, στην ευαισθησία για το περιβάλλον. Αυτές οι αξίες δεν μπορούν να αποδοθούν μόνο μέσα από δεδομένα και αλγοριθμικές αναλύσεις. Χρειάζονται αφηγήσεις που μεταδίδουν γνήσιο συναίσθημα και ανθρώπινη δέσμευση.
Η τεχνητή νοημοσύνη, λοιπόν, μπορεί να εξελιχθεί σε σημαντικό συνεργάτη, αλλά ποτέ δεν θα γίνει ο βασικός πυρήνας της επικοινωνίας. Η πρόκληση για το μέλλον είναι να αξιοποιηθεί με τρόπο που θα ενισχύει την ανθρώπινη δημιουργικότητα και δεν θα την υποκαθιστά. Όπως ακριβώς ένα μουσικό όργανο δεν αντικαθιστά τον καλλιτέχνη αλλά τον βοηθά να εκφραστεί, έτσι και η τεχνητή νοημοσύνη πρέπει να λειτουργεί ως εργαλείο στα χέρια του επαγγελματία, δίνοντάς του περισσότερες δυνατότητες να πει μια ιστορία που αξίζει να ακουστεί.
Το μέλλον των δημοσίων σχέσεων θα είναι αναμφίβολα πιο σύνθετο, πιο ψηφιακό και πιο απαιτητικό. Ωστόσο θα συνεχίσει να έχει στο επίκεντρο τον άνθρωπο, γιατί μόνο εκείνος μπορεί να μετατρέψει τα δεδομένα σε ουσιαστικό διάλογο και τις στρατηγικές σε σχέσεις εμπιστοσύνης. Η τεχνητή νοημοσύνη θα προσφέρει τα μέσα, αλλά η συναισθηματική νοημοσύνη θα καθορίσει το αποτέλεσμα.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
